Πίσω απο τη βιτρίνα: Το άγνωστο ποδόσφαιρο του Λονδίνου

Αρχικά θέλω να ζητήσω συγγνώμη απο όλους για την έκταση του post και ειδικότερα απο όλες τις φίλες που μπορεί να το βρούν ιδιαίτερα βαρετό και πέρα παο τα ενδιαφέροντά τους. Το συγκεκριμένο θέμα πάντα μείντρίγκαρε (όποιος έχει ασχοληθεί αρκετά με το Football Manager θα με καταλάβει). Πως είναι άραγε το ποδόσφαιρο στη μητρόπολη της γενέτειρας του? Παραμένει εναλλακτικό σαν την πόλη που εκπροσωπεί ή έχει διαβρωθεί?
Πέρα απο τις ομορφίες του το Λονδίνο διαθέται και πολύ αξιόλογες ομάδες. Μπορεί η επαρχία να κατέχει τη μερίδα του λέοντος στους τίτλους και καμία Λονδρένιζικη ομάδα να μην έχει κατακτήσει το Holly Grail του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, όμως οι ομάδες της είναι πολύ πιο ανταγωνιστικές σε εσωτερικό επίπεδο απο οτι αυτές του Παρισιού και της Ρώμης. Δεν θα αναφερθώ στις κραταιές δυνάμεις: Arsenal, Tottenham Hotspur, West Ham FC και φυσικά την Chelsea FC. Όποιος έχει παίξει έστω και μια φορά ποδόσφαιρο με Άγγλους σε κάποιο πάρκο του Λονδίνου θα καταλάβει πως αντιμετωπίζουν το παιχνίδι- με πάθος, αλλά και πάντα με ήθος- με αγάπη και προσήλωση. Προς τιμήν της συγκεκριμένης διαφορετικότητας πιστεύω ότι αξίζει ένα αφιέρωμα στους αφανείς ήρωες του Λονδρέζικου Ποδοσφαίρου.

EGYPTIAN POWER
Η πέμπτη Λονδρέζικη ομάδα στην Premiership είναι η Fulham, που εδρεύει στην ομόνυμη περιοχή του Δυτ. Λονδίνου. Το γήπεδο της (Craven Cottage) βρίσκεται πολύ κοντά στο Stamford Bridge της Chelsea, σε μια καταπράσινη περιοχή δίπλα στο ποτάμι. Η ομάδα είναι συνυφασμένη με τον μεγιστάνα- ιδιοκτήτη των Harrods- Mohamed Al Fayed. Παλαιότερα μέχρι τον ερχομό του βολόδερνε στις μικρότερες κατηγορίες, αλλά την δεκαετία που διανύουμε έχει σταθεροποιηθεί στην Premiership. Οι τίτλοι που έχει να επιδείξει είναι στις μικρότερες κατηγορίες, ενώ σε ευρωπαικό επίπεδο κατέκτησε το Interttoto Cup το 2003 και τη δεύτερη θέση στο Aγγλο-Σκωτικό Κύπελλο (????) το 1975.

NO ONE LIKES US, WE DON'T CARE!!!
Αν κινηθούμε νοτιο-ανατολικότερα θα συναντήσουμε ίσως την πιο μισητή ομάδα της Αγγλίας. Όσοι έχουν δεί τις ταινίες Football Factory και Green Street Elite θα έχουν αντιληφθεί την έχθρα μεταξύ Chelsea και West Ham με τη Millwall. Τα "λιοντάρια" εδρεύουν στο Bermondsey στο ΝΑ Λονδίνο, παρ'οτι το Millwall βρίσκεται στην βόρεια όχθη νοτίως του Mile End. Η περιοχή παραδοσιακά ήταν προπύργιο των ναυτεργατών, λόγω των περίφημων dockyards του Millwall- εξάλλου το κλασσικό παρατσούκλι της ομάδας ήταν the dockers. Η καταβολή των οπαδών τους καθώς και ο σκληρός τρόπος ζωής στην περιοχή σίγουρα καθρεφτίζονταν στον τρόπο που έπαιζε πάντα η ομάδα, ξεπερνώντας τα όρια του αντιαθλητικού και φτάνοντας σε αυτά του δολοφονικού. Αυτή η περιφάνεια έπρεπε να προστατευτεί και αναδειχθεί και εκτός γηπέδου, γιαυτό και το firm των οπαδών τους είναι ακόμα απο τα πιο σκληρά. Βέβαια μέσα στο γήπεδο η κατάσταση έχει βελτιωθεί, όπως και στα υπόλοιπα βρετανικά γήπεδα. Χαρακτηριστικό του τρόμου προς αυτους είναι ένα συμβάν σε ένα πρόσφατο παιχνίδι με τη Huddersfield Town. Ένας αντίπαλος οπαδός πέταξε ένα κέρμα στον επόπτη, προτού οι της Millwall των πετάξουν έξω. Την επόμενη ημέρα ο τίτλος της News of the World ήταν : " Millwall thugs deck linesman with concrete". Η απάντηση των Bushwackers (sic) είναι διαχρονική: " No one likes us, we don't care". Πρόεδρος της όμαδας είναι ο Ελληνο-κύπριος Theo Paphitis.

ENA ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΡΑΜΑ
Δυτικότερα, πάντα ΄στη νότια πλευρά της πόλης υπάρχουν 3 ομάδες που έχουν συνδεθεί μεταξύ τους για διαφορετικούς λόγους. Οι παραδοσιακές ομάδες της περιοχής ήταν η Wimbledon FC και η Crystal Palace. Μάλιστα για πολλά χρόνια μοιράστηκαν το ίδιο γήπεδο- το Selhurst Park. Η Wimbledon FC ιδρύθηκε, στη σκιά πάντα του γνωστού ομόνυμου τουρνουά τέννις, το 1891 και έζησε την ακμή της στα τέλη των 80's αρχές 90's. Το 1988 κατέκτησε το κύπελλο Αγγλίας στο Wembley και δύο χρόνια μετά ανέβηκε στην Premiership. Το 2000 υποβιβάστηκε και η πτώση της άρχισε αφού τις δύο επόμενες χρονιές δεν κατάφερε οριακά να εξασφαλήσει την άνοδο. Ύστερα απο άκαρπες προσπάθειες να μεταφερθεί η έδρα είτε στο Δουβλίνο, το Μπέλφαστ το πείραμα επετεύχθει ένα χρόνο μετά και στέφθηκε απο μεγάλη αποτυχία. Η μετακόμιση έγινε στο Milton Kaynes και το νέο περιπαικτικό παρατσούκλι της Wimbledon ήταν "Franchise FC". Όπως είναι γνωστό οι Άγγλοι ειδικά στο ποδόσφαιρο σέβονται ιδιαίτερα τις παραδόσεις. Η κίνηση της διοίκης της Wimbledon σκότωσε τον ρομαντισμό που πάντα ΄θα αποπνεί το βρετανικό ποδόσφαιρο και γιαυτό αποδοκιμάστηκε.
Η ιστορία μας στην ουσία ξεκινάει απο εδώ. αφού απογοητευμένοι οπαδοί αποφασίζουν να ιδρύσουν την Wimbledon AFC και εγκαταλείπουν την παλιά ομάδα. Ο μέσος όρος εισητηρίων της τελευταίας πέφτει δραματικά στους 1.500 οπαδούς ανα αγώνα. Σε συνδυασμό με την κακοδιαχείρηση τα χρέη ξεπερνούν τα 20εκατ λίρες. Το τέλος έμοιαζε αναπόφευκτο και πράγματι ήρθε εκείνη τη χρονιά. Η ομάδα διαλύθηκε και στη θέση της ιδρύθηκε η MK Dons (Milton Kaynes Dons) με μόνο συνδετικό κρίκο το παλιό παρατσούκλι της ομάδας να υπάρχει στην επίσημη ονομασία της. Δεν θα αναφερθώ σε μεγάλους αστέρες του παρελθόντος αλλά μόνο στον cult ηρωικό αρχηγό της Vinnie Jones, ο οποίος παράτησε το ποδόσφαιρο για να κάνει καριέρα ηθοποιού όπου πάντα παίζει απατεώνα- bouncer- δάρτη (The Snatch, Lockstock and two smoking Barrels , Mean macine κ.α.).

Η ΜΚ Dons βρίσκεται στην 3η θέση της 3ης τη τάξει κατηγορίας. Αστέρι της είναι ο βετεράνος της Manchester UInited Luke Chadwick, ενώ προπονητής της ο "αρτίστας" Roberto DI Matteo.
Απο την αντίθετη πλευρά η Wimbledon AFC προβιβάστηκε στην National Conference (5η κατηγορία) και απο το 2003 έχει ανέβει 4 κατηγορίες. Η μεγάλη νίκη όμως επετεύχθει όταν ύστερα απο αφόρητες πιέσεις των οπαδών οι τίτλοι και τα κύπελλα παραδόθηκαν απο την ΜΚ Dons στο London Borough of Merton. Το ίδιο και τα δικαιώματα σε προιόντα και αναφορές στο internet της παλιάς Wimbledon. ΄Ισως μια μέρα να ξαναπάνε εκεί που ανήκουν. Στην λογική συνέχεια της Wimbledon.

ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟ ΠΑΛΑΤΙ
Όταν πρωτοπαρακολούθησα αγγλικό ποδόσφαιρο στην τηλεόραση (θυμάμαι κάθε σάββατο πρωί στιγμιότυπα στην εκπομπή σούπερ σάββατο, αρχές 90s) είχα συνδέσει την Crystal Palace με την Wimbledon λόγω της κοινής τους έδρας. Προσωπικά προτιμούσα περισσότερο την Palace λόγω χρωμάτων. Πρόκειται για μια φιλότιμη ομάδα που πέρα απο τίτλους σε μικρότερες κατηγορίες έχει να επιδείξει μόνο τη συμμετοχή στον τελικό κυπέλλου Αγγλίας το 1990. Οι πιο γνωστοί παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα της ήταν ο Andrew Johnson, o Αttilio Lombardo μρτά τη μεγάλη Sampdoria και πρίν κατακτήσει το νταμπλ με την Lazio και στα νιάτα του ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ σκόρερ της Arsenal- Ian Wright. Στην Palace αγωνίστηκε και ο Βασίλης Λάκης, ενώ ενδιαφέρον είχε δείξει κάποτε για τον Σάκη Αλμανίδη της Προοδευτικής.

ΑΤΑΣΘΑΛΕΙΕΣ, ΕΚΒΙΑΜΟΙ ΚΑΙ ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1
Άλλη μια φανταχτερή ιστορία αυτοκαταστροφής είναι αυτή της QPR (Queen's Park Rangers). Μπορεί να περιορίστηκε μόνο στα χρέη και όχι σε μετακινήσεις και αλλαγές ονομασίας , αλλά αν ρωτήσει κανείς τους οπαδούς αυτής της ιστορικής ομάδας του Δυτικού Λονδίνου για την ιστορία της τη δεκαετία του 90θα αρχίσουν οι λιποθυμίες. Το 1992 τερμάτισε 5η και γέννησε απίστευτα μεγάλες προσδοκίες. Όμως το 1995 υποβιβάστηκε στην 1st Division όπου παρέμεινε- με εξαίρεση έναν σύντομο προβιβασμό το '98- μέχρι το 2001. Ήδη είχαν εμφανιστεί τα πρώτα οικονομικά προβλήματα στην ομάδα που οδήγησαν και σε άλλον έναν υποβιβασμό. Το 2006 διαδραματίστηκαν σκηνές ροκ, ατασθαλείες, εκβιαμοί απειλές κατά της ζωής του προέδρου και δύο θάνατοι νεαρών παικτών της ομάδας που όμως δεν σχετίζονται με τις παραπάνω καταστάσεις. Ξαφνικά η ομάδα πέρασε στα χέρια των δύο γιγάντων της Φορμουλα 1 Bernie Ecclestone και Flavio Briattore Που συνένωσαν δυνάμεις με σκοπό να χτίσουν μια πολύ δυνατή ομάδα. Καταρτίστικε το 4ετές πλάνο ανόδου στην Premier League και ένας απο τους πολλούς προπονητές που κλήθηκαν να το φέρουν εις πέρας ήταν και ο γνωστός μας Paulo Sousa. Το γήπεδο της (Loftus Road) βρίσκεται στο Shepherd's Bush δίπλα στον σταθμό του White City. Προσωπικά η QPR αποτελεί μεγάλη μου συμπάθεια γιατι προσπαθούσε πάντα να τηρεί τις ποδοσφαιρικές παραδόσεις. Αυτό αντικατοπτριζόταν και μέσα στο γήπεδο αλλά και στην εμφάνιση της ομάδας. Παραμένει ριγέ, μπλέ-άσπρη όπως παλιά.

COLLAPSE
Πρόκειται για μια ακόμα περήφανη ομάδα του Νότιου Λονδίνου Η έδρα της- The Valley- βρίσκεται σχεδόν απέναντι απο το Isle of Dogs και το London City AIport. Έχει κατακτήσει και αυτή ένα κύπελλο Αγγλίας το 1947 και τα τελευταία χρόνια έπαιζε μεταξύ premiership και first division. Η καταστροφή ήρθε πρόσφατα όταν μέσα σε δύο χρονιές (2008, 2009) βρέθηκε απο την Premier στην Second Division. Aπο τους πιο αξιόλογους παίκτες που πέρασαν ο Lee Bowyer, o Richard Rufus, ο Paul Konchesky και ο Radostin Kishishev. Η πιό μεγάλη της στιγμή γράφτηκε το 1998 στο Wembley στον τελικό των play-off για την άνοδο στην Premiership, όπου μετά απο ένα φανταστικό παιχνίδι (4-4) πήρε την άνοδο στα πέναλτυ. Το Valley θα έβλεπε ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου μετά απο 41 χρόνια. Για την ιστορία σκόρερ σε εκείνο τον αγώνα ήταν ο Rufus και 3φορές ο Clive Mendoca. Ήρωας τερματοφύλακας ο Sasa Ilic.

THE HORNETS
Πως γίνεται μια ομάδα που είναι εταιρία λαικής βάσης, η έδρα της βρίσκεται στα μακρινά περίχωρα του Λονδίνου και η οποία πάντα αγωνίζεται σε μικρές κατηγορίες και δεν έχει ανέβει ποτέ στην Premiership να έχει για οπαδούς την Cameron Diaz, τον Jim Carrey? H έδρα της Brentford FC βρίσκεται στην ομόνυμη περιοχή των δυτικών περιχώρων του Λονδίνου, πολύ κοντά στο Gunnersbury Park και πολύ κοντά στο Kew Gardens του Richmond που βρίσκεται στην κάτω πλευρά του ποταμού. Οι αιώνιες κόντρες της είναι με την Fulham και την QPR, τις δύο μεγάλες ομάδες, του Δυτικού Λονδίνου. Διάσημοι παίκτες που έχουν περάσει απο την Brentford είναι ο Steve Sidwell, ο Marcus Bent, ο Ηarry Redknapp και ο Les Ferdinand. Το Griffin Park (12.000 θέσεις)- έδρα της ομάδας απο το 1904 επρόκειτο να αντικατασταθεί απο ένα νέο υπερσύγχρονο γήπεδο, το Lionel Road, Που θα συμπεριλαμβανόταν σαν προπονητήριο στο φάκελο των έργων για τους London 2012 Olympics. Δυστυχώς τα μεγαλεπίβολα αυτά σχέδια έχουν άναβληθεί προς το παρόν. Στα μεγάφωνα σε κάθε αγώνα ακούγεται το τραγούδι των Beattles "Ηey Jude" . Μασκοτ της μια τεράστια μέλισσα η οποία βολτάρει στον αγωνιστικό χώρο σε κάθε αγώνα. Μια πραγματικά εναλλακτική ομάδα.

CANDLE IN THE WIND
Άλλη μια ομάδα του Λονδίνου που συνδέθηκε με ισχυρά πρόσωπα και πήρε μεγαλύτερη δημοσιότητα απο όση ίσως άξιζε ήταν η Wattford. Mε δύο μεγάλα περάσματα απο την Premier (τότε first division) το 1982-1988 και το 1992-1994 παρά ήταν φιλότιμη. Η φήμη της όμως στηρίχθηκε σε έναν απο τους πιο διάσημους Βρετανούς, τον Elton John ο οποίος πραγματοποίησε το παιδικό του όνειρο αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της ομάδας το 1976. Έμεινε στον προεδρικό θώκο μέχρο το 1987. Στα χρόνια του η ομάδα σταθεροποιήθηκε στην κορυφαία κατηγορία, έπαιξε σε έναν τελικό κυπέλλου και εκπροσώπησε τη χώρα στην Ευρώπη. Το γήπεδο της Vicarage Road βρίσκεται δίπλα στο τοπικό νοσοκομεί στην ευρύτερη περιοχή του Hertfordshire.
Απο τον πάγκο της έχουν περάσει ταλαντούχοι προπονητές όπως ο Graham Taylor και ο Gianluca Vialli. Ο Elton John έχει αποχωρήσει απο το ποδοσφαιρικό προσκήνιο αλλά πάντα στηρίζει την αγαπη΄μενη του.
Μεγάλοι αστέρες που φόρεσαν τη φανέλα της οι John Barnes, Tony Cotton και David James.

ETERNAL RIVALRY
Η μισητή αντίπαλος της Watford FC είναι η Luton Town. Σε μια περιοχή που έγινε διάσημη λόγω του αεροδρομίου που προτιμούν αρκετοί low- budget αερομεταφορείς, το τοπικό ποδόσφαιρο έζησε σκηνές δόξας και ντροπής. Τις πρώτες, όταν η Luton ανέβηκε στην Πρωτη Κατηγορία το '55, το '74 και το '82 και όταν κατέκτησε το League Cup to '88. Τις δεύτερες όταν πριν 6 χρόνια σε έναν αγώνα για την παραπάνω διοργάνωση οι οπαδοί της έκαναν γυαλιά-καρφιά το γήπεδο της Watford (Vicarage Road). Οι οπαδοί και των δύο αναζοπυρώνοντας την παραδοσιακή τους έχθρα συνεπλάκησαν σε απίστευτης έκτασης για Αγγλικο γήπεδο επεισόδια. Το firm των σκληροπηρυνικών οπαδών τους λέγεται The Luton Town MIGs. Μισητοί θεωρούνται για αυτούς και οι οπαδοί της QPR. Η Luton Town αγωνίζεται στην 3η κατηγορία (League Two).

WYCOMBE WANDERERS FC
Κάποτε περιπλανήθηκε σε ισχυρές ερασιτεχινκές λίγκες του Νότου με το όνομα Spartan League, Athens League και Isthmian League. Το 1931 κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας Ερασιτεχνών. Δεν ανέβηκε ποτέ στην Premier League αλλά έκανε σπουδαίες εμφανίσεις στα Κύπελλα Αγγλίας τη δεκαετία που διανύουμε. Έφτασε στα ημιτελικά του FA το 2001 και του League Cup to 2007, αποκλείοντας μάλιστα Charlton και Fulham εκτός έδρας. Παράλληλα κατέκτησε δύο φορές το FA Cup ερασιτεχνών. Η έδρα της- Αdams Park βρίσκεται στο Wycombe, Buckinghamshire και φέτος προβιβάστηκε στην League One ισοβαθμώντας με την Bury, έχοντας καλύτερο συντελεστή τερμάτων για 1 γκολ.

ORIENT...MY LOVE
Τελευταία αφήνω τη μεγάλη μου Λονδρέζικη αγάπη. Ο 2ος αρχαιότερος σύλλογος της πόλης που η ονομασία της παραπέμπει σε εποχές αποικιοκρατίας και ταξιδεύει το μυαλό σου στην Ινδία και τα υπόλοιπα προτεκτοράτα της Ανατολής. H Leyton Orient.Όταν ακούσεις το όνομα του γηπέδου της σιγουρεύεσαι ακόμα περισσότερο: Brisbane Road, άλλο ένα ταξίδι στο άγνωστο της Αυστραλιανής γής. Είναι δυνατόν μια ομάδα να είναι τόσο εξωτική? Η ιστορία της είναι ταραχώδης αλλά και περήφανη. Τη δεκαετία του 30 χρησιμοποίησε σαν έδρα τον ΝΑΟ του Wembley και το ιστορικό Highbury αφού γίνονταν εργασίες στη φυσική της έδρα. Το καλύτερο έγινε πριν 15 περίπου χρόνια. Οι μετοχές πουλήθηκαν στον Barry Hearn έναντι 5(!!!) λιρών απο τον πρόεδρο Tony Wood, όταν η εταιρία παραγωγής καφέ που διατηρούσε στη Ρουάντα καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Πρώην παίκτες και πιστοί οπαδοί παραμένουν οι αδελφοί γνωστοί μουσικοί Lloyd Webber. To Brisbane Road βρίσκεται στο Ανατολικό Λονδίνο στο Leyton, και έχει μετατραπεί σε ένα υπερσύγχρονο γήπεδο.

Παρά το γεγονός ότι η πορεία της ομάδας παραμένει σταθερή οικονομικά και αγωνιστικά, υπάρχουν σκέψεις για την μετακόμιση της έδρας στο νεο Ολυμπιακό Σταδιο του Λονδίνου μετά το 2012. Οι οπαδοί εναντιώνονται στην κίνηση αυτή λόγω πιθανής οικονομικής ζημιάς που θα προκύψει αλλά και λόγω του γεγονότος ότι μεταξύ των εξεδρών του σταδίου και του αγωνιστικού χώρου παρεμαβάλεται κουλουάρ στίβου. Συντάσσομαι φανατικά μαζί τους....