PRISCILLA QUEEN OF THE DESERT

Πολύ ασχοληθήκαμε με τις εκλογές και μου έπεσε βαρύ το «φαγητό». Ευτυχώς είχαμε καλό κρασί (Μπουτάρης) που δεν φέρνει πονοκέφαλο το επόμενο πρωί. Ας επιστρέψουμε όμως στην καθημερινότητα μας και ας μιλήσουμε για κάτι πιο κουλτουριάρικο. Παρακολούθησα ακόμα ένα musical στο West End του Λονδίνου.

Το Priscilla Queen of the Desert - the Musical είναι βασισμένο στην Αυστραλιανή ταινία του 1994 The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert που περιγράφει το ταξίδι τριών τρανσεξουαλς (drag queens) από το Σίδνευ στην πόλη Αλις. Το λεωφορείο που χρησιμοποιούσανε ονομαζότανε "Priscilla". Το δε "queen" προέρχεται από την Αγγλική αργκό καθώς έτσι ονομάζονται οι ομοφυλόφιλοι. Το musical έκανε πρεμιέρα στο Σιδνευ το 2006 και το 2009 μετακόμισε στο West End του Λονδίνου με τους κεντρικούς ρόλους να παίζονται από τους Jason Donovan ('Tick'), Tony Sheldon (Bernadette) και Oliver Thornton (Felicia).

Η υπόθεση έχει ως εξης. Ο Anthony "Tick" Belrose που εργάζεται ως drag queen και χρησιμοποιεί το ψευδόνυμο Mitzi Del Bra δέχεται μία προσφορά για εργασία σε ένα ξενοδοχείο στο Alice Springs, μία απομονωμένη πόλη στην κεντρική Αυστραλία. Την αποδέχεται και ξεκινούν για το ταξίδι με τις φίλες του και συνεργάτιδες την Bernadette και την Felicia (που ονομάζεται Adam) με ένα λεωφορείο που έχει την επιγραφή "Priscilla, Queen of the Desert". Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συναντούν ανθρώπους με πολύ διαφορετικό χαρακτήρα, ανθρώπους που τους αποδέχονται και αγκαλιάζουν τις παραστάσεις τους, αλλά και περιπτώσεις που δέχονται ρατσιστικές επιθέσεις και βανδαλισμούς. Στην ιστορία μπλέκεται και ένας μηχανικός αυτοκινήτων που ακολουθεί την παρέα μέχρι το τέλος του ταξιδιού μετά από ένα ατύχημα που είχαν με το λεωφορειάκι τους. Το τέλος της ιστορίας βρίσκει τον Tick να ανακαλύπτει ότι έχει ένα γιο από τον γάμο που έκανε χρόνια πριν και τον straight μηχανικό αυτοκινητων να αποφασίζει να μείνει με την Bernadette.

Το musical δίνει αρχικά την εντύπωση ότι θα είναι μία ακόμα απλά ιστορία με θέμα τους ομοφυλόφιλους, τις drag queens κτλ, αλλά επίσης είναι εμφανής η προσπάθεια να επικεντρωθεί η ιστορία στην ζωή ενός ανθρώπου μέσης ηλικίας που δεν είναι ευτυχισμένος με τη ζωή του και δεν διστάζει να κάνει αλλαγές.

Οι κριτικές που έλαβε το musical ήταν εξαιρετικές. Δεν μπορώ να πω, είχε εντυπωσιακά σκηνικά και κουστούμια και οι φωνές των ηθοποιών ήταν σχετικά καλές, αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Εχω δει πολύ καλύτερα και δεν θα το πρότεινα σε κάποιον που έρχεται στο Λονδίνο για μερικές μέρες και θέλει να δει μόνο μία παράσταση. Για όσους μένουν στο Λονδίνο και τους αρέσουν τα musicals θα έλεγα επίσης να μην το βάλουν πρώτο στη λίστα αυτών που θέλουν να παρακολουθήσουν. Δεν θέλω να αδικήσω τους ηθοποιούς, αλλά μου φάνηκε υποδεέστερο από άλλα musicals που έχω παρακολουθήσει. Ισως τα ήταν τα πάρα πολλά πουπουλα που στόλιζαν τα κουστούμια, ίσως η χορογραφία που σε κάποια κομμάτια της μου θύμιζε τις χορεύτριες στα κόμιξ του Lucky Luke, ίσως η μουσική disco ή πιθανότατα όλα αυτά μαζί. Το ζήτημα είναι ότι θεώρησα ότι θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερη επιλογή.

Περισσότερα για το musical καθώς και κριτικές οι οποίες το συνόδευσαν μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.