Τι θα γίνει τις επόμενες 2 μέρες με τη σύσκεψη των G20 στο Λονδίνο? Μπορεί πολλά, μπορεί και τίποτα.
Είναι σίγουρα η πιο πολύκροτη συνάντηση τον τελευταίων ετών, καθώς θα μαζευτούνε στο Λονδίνο όλοι οι μεγάλοι του πλανήτη. Παράλληλα, ένα σωρό οργανώσεις έχουν κανονίσει για διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες.
Ο Obama φτάνει σήμερα το βράδυ στο Stansted με το Air Force One, από όπου θα τον παραλάβει το Marine One (ελικόπτερο), και θα τον μεταφέρει στο σπίτι του Πρέσβη όπου και θα κοιμηθεί. Το οποίο συνοδεύεται πάντα από 2-3 πανομοιότυπα ελικόπτερα για καμουφλάζ.
Αύριο θα μεταφέρεται στο Λονδίνο με το Caddilac One, aka Obamobile. 15 εκατοστά ατσάλι πάχος (4 τόννοι βάρος) για να αντέξει επιθέσεις από ρουκέτες, ρόδες που τσουλάνε και χωρίς το λάστιχο, μαζί με φιάλη οξυγόνου και φιάλες αίματος (σε περίπτωση που χρειαστεί μετάγγιση αίματος) στο πορτ-μπαγκάζ.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνάντηση (και) με τον Κινέζο πρωθυπουργό, συνάντηση με τη Βασίλισσα, και δείπνο στην 10 Downing street με τους υπόλοιπους ηγέτες από τα χεράκια του Jamie Oliver (ο οποίος δεν μπορεί να έχει κινητό μαζί του παρότι η γυναίκα του είναι 9 μηνών έγκυος). Snipers θα καραδοκούν στη στέγη από τα παλάτια του Buckingham. Την επόμενη μέρα είναι οι κυρίως ομιλίες της G20 στα Docklands, μακριά από το κέντρο.
Κατά τα άλλα, πολλά μαγαζια σε κεντρικές περιοχές έχουν αμπαρωθεί με ξύλα για να διατηρήσουν τις βιτρίνες τους, και όσοι δουλεύουν σε αυτές τις περιοχές έχουν ειδοποιηθεί να φορέσουν casual ρούχα για να μην τραβήξουν τα βλέμματα.
Α, και μερικά εκατομμύρια κόσμος θα προσπαθήσουν να πάνε στις δουλειές τους αυτές τις μέρες.
Πριν από 9 χρόνια (το 2000) ιδρύσαμε δειλά-δειλά την Εταιρεία Πελοποννησίων Μεγάλης Βρετανίας, με έδρα το Λονδίνο. Η Εταιρεία μας οργανώνει μια φορά τον χρόνο, ανήμερα της μεγάλης Εθνικής μας Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821, ή κάποια κοντινή κατάλληλη ημέρα, μια ωραία Εθνική Εκδήλωση, για να τιμηθούν οι ένδοξοι πρόγονοί μας, οι οποίοι με πολλές θυσίες μας προσέφεραν το δώρο της Ελευθερίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Έτσι, οργανώνεται και φέτος, μεθαύριο Κυριακή 29η Μαρτίου 2009 και ώρα 5.30 μ.μ., ένας Πανηγυρικός Εορτασμός στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου (16-18 Paddington Street, London W1U 5AS), με ομιλητή τον Εκπαιδευτικό κ. Χάρη Μεττή, Άρχοντα Διδάσκαλο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, ο οποίος θα ομιλήσει με θέμα: «Η συνεισφορά της Καλαμάτας στην Ελληνική Επανάσταση του 1821». Στην εκδήλωση θα συμμετάσχει και το Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο της Ελληνικής Πρεσβείας Λονδίνου με ποιήματα και τραγούδια, καθώς επίσης και το Λύκειο των Ελληνίδων με Παραδοσιακούς Χορούς. Στο τέλος θα ακολουθήσει δεξίωση.
Από καιρού εις καιρόν χαζεύω νέα apps για το iPhone. Και καμιά φορά, πετυχαίνω διαμαντάκια, όπως το Tube Boards.
Πολύ απλή ιδέα: εμφανίζει real time πληροφορίες του πότε διέρχονται τα τρένα από τον εκάστοτε σταθμό μετρό και προς ποια κατεύθυνση. Είναι πληροφορίες που είναι διαθέσιμες συνήθως *αφού* φτάσεις στο σταθμό και κατέβεις κάτω στην αποβάθρα. Αλλά με αυτό το app, το οποίο αντλεί το υλικό από το επίσημο site του Transport for London, τα χέρια λύνονται: μπορώ πχ να αποφασίσω αν χρειάζεται να τρέξω για να προλάβω το επόμενο τρένο, ή να δω πότε ακριβώς διέρχεται για τον προορισμό που θέλω, ή να δω αν έχει πρόβλημα η συγκεκριμένη γραμμή. Και όλα αυτά *πριν* φτάσω τρέχοντας 50 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης.
Αύριο στη Βρετανία είναι η Κυριακή της Μητέρας (Mothering Sunday). Η μέρα αυτή είναι ανάλογη της γιορτής της μητέρας, που στην Ελλάδα (ακολουθώντας το αμερικάνικο πρότυπο) τη γιορτάζουμε τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Στη Βρετανία η Κυριακή της Μητέρας είναι γιορτή κινητή και πέφτει πάντα την τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής. Πρόκειται για παλιά θρησκευτική γιορτή γνωστή από τον 16ο αιώνα. Την Κυριακή αυτή οι πιστοί εκκλησιάζονταν όχι στην εκκλησία της ενορίας τους, αλλά στην μητρόπολη της περιοχής τους, την "μητέρα-εκκλησία" (Mother Church). Μετά τη λειτουργία, οι συγγενείς μαζεύονταν και έτρωγαν όλοι μαζί. Όσοι άρχοντες είχαν στη δούλεψή τους νεαρά αγόρια και κορίτσια ως υπηρετικό προσωπικό, τους έδιναν άδεια τη μέρα εκείνη να επισκεφτούν τις οικογένειές τους, και μάλιστα τους επέτρεπαν να πάνε ένα δώρο στις μητέρες τους, που συνήθως ήταν ένα γλυκό ή λουλούδια από τον κήπο του αρχοντικού. Ειδικά τη μέρα αυτή, χαλάρωναν οι κανόνες της νηστείας και οι άνθρωποι έφτιαχαν πασχαλιάτικα γλυκά που λέγονται simnel cakes.
Με τα χρόνια, η Κυριακή της Μητέρας (Mothering Sunday) έγινε η γιορτή της μητέρας (Mother's Day) και εμπορευματοποιήθηκε σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, με ροζ κάρτες, κουκλάκια κ.λπ. Όμως κάποιες παλιές συνήθειες παραμένουν, π.χ. τα οικογενειακά γεύματα και οι ανθοδέσμες ως δώρο. Όπου και να πας τέτοια μέρα βλέπεις ανθρώπους - και κυρίως παιδιά - με ανθοδέσμες στα χέρια. Γι' αυτό εδώ και μέρες όλα τα σούπερ μάρκετ και τα πολυκαταστήματα πουλάνε κέικ και λουλούδια.
Αν είσαστε στο Λονδίνο, πάρτε καλύτερα αύριο τη μητέρα σας για τα χρόνια πολλά γιατί τον Μάιο είναι σίγουρο πως δεν θα πάρετε είδηση ότι ο υπόλοιπος κόσμος γιορτάζει τη γιορτή της μητέρας, καθώς στη Βρετανία θα έχει ήδη εορταστεί.
Οταν ο καιρός βοηθάει πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τη μέρα όσο το δυνατόν περισσότερο. “To make the most of it” που λένε και οι Άγγλοι ή καλύτερα “be on your toes”. Ιδιαίτερα στο Λονδίνο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθότι δεν έχουμε την ευκαιρία να βλέπουμε μέρες με ήλιο, ικανοποιητική θερμοκρασία και καθόλου βροχή.
Μία τέτοια μέρα πριν από λίγο καιρό (απλά τώρα πέρασα τις φωτογραφίες στον υπολογιστή) περάσαμε με φίλους που ήρθαν για να επισκεφτούν το πανέμορφο κατά τα άλλα Λονδινάκι. Η μία μέρα της 3ήμερης διαμονής τους αναλώθηκε για να πάμε στο Greenwich χρησιμοποιώντας την συγκοινωνία του Τάμεση.
Αν θέλει λοιπον να πάει κάποιος στο Greenwich για να επισκεφτεί το Observatory ή το Naval museum και φυσικά για να ψωνίσει ή να φάει στην αγορά του, μπορεί να ξεκινήσει από το Embankment Pier και με ενδιάμεσες στάσεις τις οποίες θα δείτε παρακάτω με τις απαραίτητες φωτογραφίες, να φτάσει στο Greenwich Pier.
Κάπως έτσι κι εμείς Σάββατο πρωί με αρκετά καλό καιρό, αλλά συννεφιασμένο, ξεκινήσαμε…
Πρώτη στάση το Waterloo Pier ακριβώς απέναντι από το Embankment Pier και κάτω από το London Eye και η βόλτα ξεκίνησε
Στην πορεία προς το Bankside Pier συναντάμε το Royal Festival Hall, το OXO Tower στον οποίο λειτουργεί ένα από τα καλύτερα εστιατόρια, και κάποιες από τις ναυτιλιακές εταιρίες του City.
Στη συνέχεια είναι το London Bridge City Pier από το οποίο βλέπουμε την Tate Modern, κάποιες pubs πάνω στο ποτάμι και την Hayes Gallery.
Προχωρώντας προς το Tower Bridge Pier βλέπουμε το City of London City Hall και φυσικά την πανέμορφη Tower Bridge που μπορείτε να θαυμάσετε και στο πάνω μέρος του blog μου.
Μετά το Tower Bridge Pier υψώνονται μπροστά μας οι ουρανοξύστες του Canary Wharf. Ο πύργος της Citibank, της HSBC και της Morgan Stanley είναι σε πρώτο πλάνο και διακρίνονται από πάρα πολλά σημεία του Λονδίνου. Βέβαια το δικό μου μάτι ήταν κολλημένο στις pub γύρω από το ποτάμι!
Με αυτά και αυτά πέρασαν τα 45 λεπτά περίπου της διαδρομής και φτάσαμε στο Greenwich Pier. Μία τελευταία φωτογραφία για το πώς φαίνεται το Canary Wharf από το Greenwich.
Κατόπιν περνώντας μέσα από ένα πολύ όμορφο πάρκο επισκεφτήκαμε το The Royal Observatory, το Naval Museum και την υπαίθρια αγορά του Greenwich για φαγητό και ψώνια.
Πως αλλιώς να κλείσει μία υπέροχη μέρα παρά...κάπου εδώ...να πίνουμε cocktails.
Πριν δυο βδομάδες είχε μια όμορφη μέρα και βγήκα να την εκμεταλλευτώ. Η επόμενη ήταν και αυτή όμορφη. Και η μεθεπόμενη. Και αυτό συνεχίζεται εδώ και δυο βδομάδες περίπου. Κάθε μέρα προσπαθεί κανείς να αρπάξει όσο πιο πολύ ήλιο μπορεί. Γιατί εδώ πέρα στην αγαπημένη μας Γηραιά Αλβιώνα ποτέ δεν ξέρεις πως θα ξημερώσει η επόμενη μέρα. Είσαι πάντα on your toes γιατί ξέρεις ότι μπορεί σε λιγότερο από μισή ώρα ο καιρός να αλλάξει εντελώς.
Γι'αυτό μου αρέσουν οι ηλιόλουστες μέρες στην Αγγλία περισσότερο από την Ελλάδα. Στην Ελλάδα τις έχουμε σίγουρες. Αν δεν αρχίσει το καλοκαίρι τον Ιούνιο θα αρχίσει τον Ιούλιο. Κάποια στιγμή θα έρθει. Δύο από όλα αυτά τα χρονια που είμαι εδώ δεν είχαν καλοκαίρι. Είχαμε 2 βδομάδες λιακάδας συνολικά και αυτές οι 14 μέρες δεν ήταν συνεχόμενες. Στην Αγγλία το καλοκαίρι και η λιακάδα δεν είναι ποτέ σίγουρα.
Όταν λοιπόν αυτά συμβαίνουν ξαφνικά αλλάζει η πόλη. Βγαίνουν όλοι έξω από τις κρυψώνες τους για να απορροφήσουν όσο πιο πολύ ήλιο μπορούν και αυτοί. Βλέπεις χαμόγελα, ακούς γέλια. Όταν βγαίνει ήλιος, εδώ όλοι κάνουν σαν μικρά παιδιά.
Κάνουν κανό ή παίρνουν τα πλοία τα οποία αρχίσαν να ξαναδουλευουν
βγάζουν τα παιδιά και τα σκυλιά τους έξω (αυτός ίσως είναι ο μεγαλύτερος σκύλος που έχω δει ποτέ στην ζωή μου παρεπιπτόντως)
Πηγαίνουν να φάνε το φαγητό τους δίπλα στο ποτάμι
Αράζουν στα πάρκα μετά την δουλειά
Βγάζουν την φαντασία τους στην άμμο
Η γράφουν μηνύματα αγάπης (?) στο τσιμέντο
Όπως τα λουλούδια ανθίζουν και γυρίζουν να κοιτάξουν τον ήλιο
Πάντα μου άρεσε η ιδέα να χρησιμοποιούνται φυσικοί χώροι σαν σκηνικά σε ταινίες η βιντεοκλιπ. Και ειδικά οι πόλεις έχουν μια ιδιαίτερη δυναμική, που αποτυπώνεται όμορφα στα 3-4 γρήγορα λεπτά ενός βιντεοκλιπ.
Το Λονδίνο έχει χρησιμοποιηθεί σαν καμβάς για πολλές παραγωγές, ειδικά ταινίες αλλά και βιντεοκλιπς. Και επειδή αν αρχίσω με τη λιστα των ταινιών δεν θα τελειώσω ποτέ (αλλά θα το κάνω κάποια στιγμή!), πάμε να δούμε μερικά από τα πιο γνωστά βιντεοκλιπς και τις γειτονιές που απεικονίζουν.
Roisin Murphy-Movie star
Για να παινέψω και τη γειτονιά μου, ξεκινάω με το βιντεοκλιπ το οποίο γυρίστηκε στο Kennington, δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι μου (λατρεύω όταν φαίνονται οι πινακίδες των οδών!). Αυτό ισχύει για τις πρωινές λήψεις. Το club που βλέπετε στη συνέχεια είναι (ή μάλλον ήταν, έχει αλλάξει πια) το Soho Revue Bar (τέως Too 2 Much), γνωστό gay bar στο Soho. Τα βραδυνά πλάνα δεν ξέρω από που είναι, δεν αποκλείεται από εδώ γύρω πάλι.
Lily Allen- LDN
Η Lilly καβαλάει το ποδήλατο και βγαίνει βόλτα μια (σπάνια) ηλιόλουστη μέρα. Δεν ξέρω από που ξεκινάει, ξέρω όμως ότι μπαίνει στη Soho square απο την Oxford street, κατεβαίνει την Greek Street και κάθεται για καφέ και πάστα στο Maison Bertaux, αγαπημένο μέρος με υπέροχα γλυκά και έναν γάλλο παππού που σου μιλάει για τα γλυκά του και νομίζεις ότι του τρέχουν τα σάλια. Στη συνέχεια τη βρίσκουμε στο Hamstead Heath να λιάζεται. Μετρό από το Hammersmith station για το Ladbroke Grove, και να την πάλι σε ένα παρκο, ιδέα δεν έχω ποιο είναι. Ξαφνικά, και τελείως στο άσχετο, τη βρίσκουμε στη Mall να κατευθύνεται προς το Buckingham palace, για να δώσει τα σέβη της στη Λίζα προφανώς. Trafalgar Square στη συνέχεια, μπροστά στο National Gallery με το άγαλμα "Alison Lapper Pregnant" του Marc Quinn στον Τέταρτο Πλίνθο, πράγμα που μας επιτρέπει να υπολογίσουμε ότι το βίντεο γυρίστηκε κάπου μεταξύ 2006-2007. Καταλήγουμε με ολίγη από Τάμεση, στη βόρεια όχθη του για την ακρίβεια, από Westminster προς Embankment.
και για να συμφωνήσω με τη φιλενάδα Lilly: Sun is in the sky oh why oh why Would I wanna be anywhere else?
Sugababes- About you now
Τουρ επιπέδου Big London Bus και βάλε. Το παλικάρι ξεκινάει από το Gherkin, προχωράει δυτικά προς St Paul's Cathedral, από εκεί διασχίζει την Millennium Bridge και βρίσκεται στην Tate Modern. Στη συνέχεια(και ενώ οι Sugababes χαριεντίζονται στις κολόνες κάπου κάτω από τη Hayward Gallery) φτάνει στο South Bank complex. Το μόνο που μένει είναι να αποφασίσει αν θα κατσει στο Wagamama ή στο Giraffe που βρίσκονται εκεί (εγώ στο Giraffe θα πήγαινα!)
Fergie- London Bridge
Φριχτό τραγούδι, φριχτό βίντεο. Όταν είχε βγει θυμάμαι είχαν γεμίσει το σταθμό του London Bridge με τη μουτσούνα της Fergie. Μόνο London Bridge δεν βλέπουμε στο βίντεο, κάτι γειτονιές αγνώστων λοιπών στοιχείων, ένα Belgravia Gentlemen's Club μέσα στα δάση και στη φύση, και είναι να απορείς που το βρήκαν το δάσος στο κέντρο του Λονδίνου, και μια δόση από Tower Bridge στο τέλος, λάθος γέφυρα αλλά πιο τουριστικιά και μπουγιαδόρικια. Χάλια χάλια χάλια.
Roisin Murphy- Overpowered
Σταθερή στις περιπλανήσεις της στο Λονδίνο, η Roisin εδώ τελειώνει τη συναυλία και πάει σπίτι, αφού χτυπάει και ένα κεμπάπ από τον Τούρκο στη γωνία. Από τον αριθμό του λεωφορείου υποθέτω ότι η δράση τοποθετείται δυτικά, κάπου στο Hammersmith, αλλά δεν έχω άλλα στοιχεια.
Βλέπουμε κατα σειρά εμφάνισης: Την υπόγεια διάβαση στο London Bridge station, το σταθμό του st Pancras, με σκαλωσιές ακόμα, πριν μεταφέρουν εκεί το Eurostar, άρα πριν από ενάμιση χρόνο τουλάχιστον, London Bridge πάλι, το National Theatre στο South Bank (το κτίριο με τα πολύχρωμα φώτα, και την Waterloo Bridge, Την οποία διασχίζει ο τραγουδιστής. Κάπου διάβασα ότι φαίνεται και η Old Compton Street, αλλά όσο κι αν έψαξα δεν την εντόπισα
Nina & Kim Wilde
Οι μεσόκοπες πλέον stars των 80's ανταλλάζουν δίγλωσσους όρκους αίωνιας φιλίας κάπου πίσω από το Bank of England
Καίτη Γαρμπή- Εσένα μόνο
Και κάτι από την εγχώρια παραγωγή. Από τους θυρεούς στα κολονακια μπορώ με ασφάλεια να πώ ότι αυτό το βίντεο είναι γυρισμένο στο City. Δεν έχω άλλα στοιχεία δυστυχώς. Μπορει κανένας ντόπιος να με βοηθήσει;
Αυτά! Άμα έχετε κανένα άλλο υπόψη πείτε μου, μπορεί να ετοιμάσω και παρτ βου!
Σχεδόν απέναντι από την κεντρική είσοδο του Βρετανικού Μουσείου στο κεντρικό Λονδίνο βρίσκεται ένα κατάστημα με την ονομασία «It’s All Greek». Δεν γνωρίζω σε ποιόν ανήκει, ούτε αν είναι Έλληνας ή ξένος ο ιδιοκτήτης.
Ο λόγος που το αναφέρω είναι ότι είναι μάλλον κολακευτικό να βρίσκεται στο κέντρο της Βρετανικής πρωτεύουσας ένα κατάστημα που πωλεί αντικείμενα ελληνικού πολιτισμού (κεραμικά, χρυσά και ασημένια κοσμήματα, αγαλματίδια, αντίγραφα αρχαίων νομισμάτων, κάρτες με ελληνικά τοπία) διαφημίζοντας ταυτόχρονα την ελληνική τέχνη και παράδοση.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι πως αυτό γίνεται ακριβώς απέναντι από το Βρετανικό Μουσείο, εκεί όπου «φυλάσσονται» τα γλυπτά του Παρθενώνα. Υπενθυμίζω πως η διεύθυνση του Μουσείου αρνείται ακόμα πεισματικά να τα παραδώσει στους νόμιμους κατόχους τους, που είναι βέβαια το Ελληνικό Έθνος.
Well, η έμφυτη αναβλητικότητά μου και διάφορες άλλες υποχρεώσεις δεν με άφησαν να γράψω νωρίτερα αλλά είπα να έλθω τώρα (και καλώς ήλθα).
Για όσους δεν το ξέρουν, από τις 25 Φεβρουαρίου η National Gallery διοργανώνει έκθεση για τον Picasso (με μια σχετική καθυστέρηση αφού η τελευταία φορά που κάτι τέτοιο έγινε στη Βρεταννία ήταν πριν από 40 χρόνια). Το πρόβλημα με την έκθεση είναι ότι δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία ούτε στον ίδιο τον δημιουργό ούτε σε αυτούς από τους οποίους επηρεάστηκε (εντόνως σε ορισμένες περιπτώσεις).
Σε άλλες εκθέσεις που είχα δει (κυρίως στο Παρίσι, που έχει ιδιαίτερη αγάπη στον Picasso) οι πίνακές του παρουσιάζονταν μαζί με τους πίνακες άλλων ζωγράφων τους οποίους ο Picasso χρησιμοποίησε σαν αρχή για τους δικούς του πίνακες. Αυτό δεν ισχύει εδώ (βέβαια, δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά κάπως πρέπει να δικαιολογήσεις και τον τίτλο 'Challenging the past').
Από την άλλη είναι πάντα καλό να έχεις πρόσβαση σε έργα του και να μπορείς να τα βλέπεις εδώ μιας και δεν μπορείς απαραίτητα να τα δεις εκεί που εκτίθενται υπό κανονικές συνθήκες αλλά κάποια κομμάτια, όπως παραλλαγές στις Las Meninas, δεν λειτουργούν χωρίς το αντίστοιχο έργο του Velasquez. Αντίστοιχα όμως, το κομμάτι με τα πορτραίτα των ερωμένων του είναι αρκετά ενδιαφέρον (ειδικά αν αναλογιστείς ότι με κάθε νέα γυναίκα ανακάλυπτε και ένα νεό στυλ).
Γενικά είναι κάπως άνιση σαν έκθεση, σε κάνει να πιστεύεις ότι θα λειτουργούσε καλύτερα σε σύγκριση με τους ζωγράφους που ακολούθησε ο Picasso αλλά ομολογώ ότι είναι αρκετά καλή έκθεση αν την δεις απλά σαν μια ευκαιρία να δεις έργα του Picasso που δεν θα δεις εύκολα αλλιώς.
Κάνω αντιγραφή από το newsletter που έλαβα πρίν λίγο:
East is a six-day festival in its third year, championing the best of east london.
More than 300 events, many of them free, take place from March 5-10, across three main hubs: Central East, Hackney, and Stratford.
From digital installations, to a showcase of up-and-coming Asian musicians, plus a special closing debate featuring internationally acclaimed fashion designer Hussein Chalayan, East's exciting line-up promises something for everyone.
Head to www.findeast.co.uk to check out the full festival programme.
In collaboration with East this year City Fringe Partnership and Visit London bring you a definitive pull-out guide to exploring the hidden treasures of east London by bus.
DIY East brings together the fascinating history, unique culture, great nightlife, independent shopping and hidden green spaces of east London, giving you the chance to explore what you love about the area.
Visit www.visitlondon.com/diyeast to download your free DIY East guide.
Φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον φεστιβάλ, όσοι πιστοί προσέλθετε!
...και στέφθηκε με επιτυχία (αν και ο αριθμός των συμμετεχόντων θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερος!) . Κάπως έτσι λοιπόν οι william, dot.hakers, konstantinos, panos, greekgirlinlondon και η αφεντιά μου μαζευτήκαμε, ήπιαμε τις μπυρίτσες μας (φάγαμε και το ιταλικό μας μερικοί :-) ) και δώσαμε ραντεβού για περισσότερες συναντήσεις στο μέλλον! Αναμένουμε και τους υπόλοιπους από εσας!
Ανοίγει τις πύλες της σήμερα μια ενδιαφέρουσα Έκθεση Ζωγραφικής της Ζωής Κακολύρη. Η Έκθεση πραγματοποιείται στην Αίθουσα των Φίλων του Ελληνικού Κέντρου Λονδίνου (16-18 Paddington Street, London W1U 5AS) και θα διαρκέσει μέχρι τις 27 Μαρτίου. Θα παραμένει ανοικτή καθημερινά 10.00 π.μ. - 6.00 μ.μ.
Η τριανταδυάχρονη Ζωή είναι άτομο με ειδικές δεξιότητες. Δημιουργεί πίνακες με ένα δικό της απλό ύφος, γεμάτο από χαμόγελο και φιλικότητα. Θεωρείται ότι η Ζωή έχει ένα αποκλειστικά ιδιαίτερο ύφος και είδος ζωγραφικής, που δεν ανήκει σε κανένα άλλο καλλιτεχνικό κίνημα. Ο τρόπος απεικόνισης προσώπων και πραγμάτων έχει ένα χιούμορ, μια ζέση και φυσικό ρυθμό.
Η Ζωή έχει λάβει μέρος σε αρκετές Εκθέσεις Ζωγραφικής και το έργο της έχει παρουσιασθεί από την Ελληνική Τηλεόραση και το BBC. Έχει επίσης επισκεφθεί και το Παλάτι του Buckingham όπου προσέφερε ένα πίνακά της στην Πριγκίπισσα Άννα, σε αναγνώριση του έργου της για τον Εθνικό Αυτιστικό Οργανισμό.
Αν επισκεφτήκατε σήμερα, 1η Μαρτίου, τη βρετανική ιστοσελίδα του Γούγλη, θα είδατε την παρακάτω εικόνα.
Το πράσο που έχει προσγειωθεί πάνω στο πρώτο O του Google είναι προς τιμήν της ημέρας του Αγίου Δαυίδ, που είναι προστάτης της Ουαλίας.
Tη μέρα αυτή οι Ουαλοί φοράνε στο πέτο μικρούς νάρκισσους ή πράσα. Δεν σας κάνω πλάκα: αυτά είναι τα εθνικά σύμβολα της χώρας.
Να πω επίσης για όσους δεν ξέρουν, ότι η Ουαλία είναι ημι-αυτόνομη χώρα της Μεγάλης Βρετανίας, με πρωτεύουσα το Cardiff. Οι Ουαλοί μιλάνε Cymraeg, δηλαδή ουαλικά, παίζουν καλό ράγκμπυ (εθνικό σπορ γαρ) και δεν συμπαθούν τους Άγγλους. Η σημαία τους δεν έχει καμία σχέση με τη βρετανική που ξέρουμε, και τα εθνικά τους σύμβολα είναι ο κόκκινος δράκος (Y Ddraig Goch στα ουαλικά), τα πράσα (μα την αλήθεια!) και οι νάρκισσοι.
Στην Ουαλία βρίσκεται το χωριό με το όνομα Llanfairpwllgwyngyll, το οποίο είναι συντομευμένη μορφή του πραγματικού ονόματος Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch. Όπως διαπιστώνετε, τα ουαλικά δεν μοιάζουν καθόλου με τα αγγλικά και επίσης κάνουν φοβερή οικονομία στα φωνήεντα. Περιττό να σας πω ότι το χωριό αυτό έχει το μακρύτερο και πιο δυσπρόφερτο όνομα σε ολόκληρη τη Βρετανία.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να πάτε στην ιστοσελίδα του Γούγλη και να πατήστε πάνω στο λογόγραμμα. Όσοι είσαστε στο Λονδίνο, δείτε εδώ πώς μπορείτε να γιορτάσετε τη μέρα αυτή πίνοντας μπύρες σε ουαλέζικες παμπ.
Καλημέρα και καλό μήνα να έχουμε, με ασπρο-κόκκινα βραχιολάκια (Μάρτης γδάρτης μπαίνει άλλωστε), πράσα, νάρκισσους, μασκαρέματα, καρναβάλια ή όπως αλλιώς γιορτάζει ο καθένας!
