Another Greek in London & Picasso

Well, η έμφυτη αναβλητικότητά μου και διάφορες άλλες υποχρεώσεις δεν με άφησαν να γράψω νωρίτερα αλλά είπα να έλθω τώρα (και καλώς ήλθα).

Για όσους δεν το ξέρουν, από τις 25 Φεβρουαρίου η National Gallery διοργανώνει έκθεση για τον Picasso (με μια σχετική καθυστέρηση αφού η τελευταία φορά που κάτι τέτοιο έγινε στη Βρεταννία ήταν πριν από 40 χρόνια). Το πρόβλημα με την έκθεση είναι ότι δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία ούτε στον ίδιο τον δημιουργό ούτε σε αυτούς από τους οποίους επηρεάστηκε (εντόνως σε ορισμένες περιπτώσεις).

Σε άλλες εκθέσεις που είχα δει (κυρίως στο Παρίσι, που έχει ιδιαίτερη αγάπη στον Picasso) οι πίνακές του παρουσιάζονταν μαζί με τους πίνακες άλλων ζωγράφων τους οποίους ο Picasso χρησιμοποίησε σαν αρχή για τους δικούς του πίνακες. Αυτό δεν ισχύει εδώ (βέβαια, δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά κάπως πρέπει να δικαιολογήσεις και τον τίτλο 'Challenging the past').

Από την άλλη είναι πάντα καλό να έχεις πρόσβαση σε έργα του και να μπορείς να τα βλέπεις εδώ μιας και δεν μπορείς απαραίτητα να τα δεις εκεί που εκτίθενται υπό κανονικές συνθήκες αλλά κάποια κομμάτια, όπως παραλλαγές στις Las Meninas, δεν λειτουργούν χωρίς το αντίστοιχο έργο του Velasquez. Αντίστοιχα όμως, το κομμάτι με τα πορτραίτα των ερωμένων του είναι αρκετά ενδιαφέρον (ειδικά αν αναλογιστείς ότι με κάθε νέα γυναίκα ανακάλυπτε και ένα νεό στυλ).

Γενικά είναι κάπως άνιση σαν έκθεση, σε κάνει να πιστεύεις ότι θα λειτουργούσε καλύτερα σε σύγκριση με τους ζωγράφους που ακολούθησε ο Picasso αλλά ομολογώ ότι είναι αρκετά καλή έκθεση αν την δεις απλά σαν μια ευκαιρία να δεις έργα του Picasso που δεν θα δεις εύκολα αλλιώς.