When in Rome...

...do as the Romans do, λέει μια σοφή αγγλική παροιμία.

Ξαναδημοσιεύω μια ανάρτηση με υποδείξεις για τους φοιτητές που έρχονται να σπουδάσουν στο Λονδίνο ή για όσους έρχονται να ζήσουν εδώ. Όποιοι έρχονται ως τουρίστες, μπορούν να διαβάσουν εδώ την τουριστική εκδοχή της ίδιας ανάρτησης.

Υπόδειξη 1η
Στην Αγγλία λέμε πολλά ευχαριστώ. Περίπου 5 ανά συναλλαγή. Εκτός από thank you και thanks, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε τις λέξεις ta και cheers.

Υπόδειξη 2η
Λέμε επίσης πολλά sorry, είτε φταίμε, είτε όχι. Αν σας πατήσει κάποιος κατά λάθος, ή σας σπρώξει, η σωστή αντίδραση είναι να του πείτε sorry. Το ίδιο θα κάνει κι αυτός.

Υπόδειξη 3η
Λέμε πολλά please. Ό,τι και να ζητάτε, λέτε please, εκτός αν στην αρχή έχετε πει excuse me (οπότε μπορείτε να παραλείψετε το please). Όταν σας προσφέρουν κάτι και το θέλετε, η σωστή απάντηση είναι "yes, please". Όταν δεν το θέλετε, λέτε "no, thank you". Αν πείτε "yes, thank you" κινδυνεύετε να μην γίνετε κατανοητοί.

Υπόδειξη 4η
Ξεχάστε την καθαριότητα, η ευγένια είναι μισή αρχοντιά. Όπερ σημαίνει: στις κυλιόμενες σκάλες στεκόμαστε πάντα στη δεξιά μεριά, αφήνοντας διάδρομο στα αριστερά μας για να περάσουν όσοι βιάζονται. Στις πλατφόρμες του μετρό και του τρένου, περιμένουμε υπομονετικά να βγουν όλοι από το βαγόνι, και μετά μπαίνουμε εμείς (ξεχάστε αυτά που έχετε μάθει στο Αττικό Μετρό). Εννοείται ότι ποτέ δεν σπρώχνουμε. Στα μαγαζιά, όταν παίρνουμε ή δίνουμε ρέστα, τα βάζουμε στο χέρι του άλλου, δεν τα ακουμπάμε στον πάγκο. Όταν βγαίνουμε από ένα δημόσιο χώρο και ακολουθούν άλλοι πίσω μας (π.χ. σε ένα μαγαζί) κρατάμε την πόρτα ανοιχτή για τον επόμενο από εμάς. Όταν στεκόμαστε σε μια διάβαση και τα αυτοκίνητα σταματήσουν για να περάσουμε (που θα σταματήσουν, μην έχετε καμία αμφιβολία γι' αυτό), κάνουμε ένα νεύμα με το κεφάλι ή σηκώνουμε το χέρι για να τους ευχαριστήσουμε.

Υπόδειξη 5η
Ρίχνετε το χρησιμοποιημένο χαρτί τουαλέτας *πάντα* μέσα στην λεκάνη και ποτέ στο καλαθάκι, το οποίο είναι μόνο για σερβιέτες, βαμβάκια, και "καθαρά" χαρτιά. Μην φοβάστε, δεν θα βουλώσουν. Οι αποχετευτικοί σωλήνες έχουν μεγαλύτερη διάμετρο από τους δικούς μας (σας) στην Ελλάδα.

Υπόδειξη 6η
Στις παμπ παραγγέλνουμε στο μπαρ, δεν έρχεται σερβιτόρος στο τραπέζι. Αυτό ισχύει είτε παραγγέλνουμε φαγητό είτε ποτό. Τα ποτά συνήθως τα παίρνουμε οι ίδιοι, ενώ το φαγητό θα μας το φέρουν στο τραπέζι όταν ετοιμαστεί. Στα τραπέζια υπάρχουν νούμερα, και δίνοντας το νούμερό μας στον μπάρμαν, ξέρει ο σερβιτόρος σε ποιο τραπέζι να φέρει την παραγγελία.

Υπόδειξη 7η
Στα εστιατόρια, δεν χρειάζεται να αφήσετε πουρμπουάρ. Τις περισσότερες φορές, πουρμπουάρ της τάξεως του 10-12% (ενίοτε παραπάνω) προστίθεται στον λογαριασμό πριν καν φτάσει στο τραπέζι. Αν δεν έχει προστεθεί, στο κάτω μέρος της απόδειξης γράφει με κεφαλαία γράμματα SERVICE NOT INCLUDED. Τότε συνηθίζεται να αφήνουμε 10% αλλά δεν είναι απαραίτητο.

Πολλά εστιατόρια και μαγαζιά κοντά στο πανεπιστήμιό σας ενδέχεται να σας κάνουν έκπτωση στο λογαριασμό με επίδειξη του φοιτητικού σας πάσου (NUS). Αν ισχύει αυτό συνήθως έχουν ανακοινώσεις είτε πάνω στην τζαμαρία τους είτε κοντά στο ταμείο.

Υπόδειξη 8η
Αν χαθείτε ή δεν ξέρετε πώς να πάτε κάπου, μην φοβάστε να σταματήστε κάποιον και να ρωτήσετε, ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι χαζό, π.χ. προς τα πού είναι το ποτάμι (για να προσανατολιστείτε). Δεν πρόκειται να γελάσει κανείς μαζί σας, και ο κόσμος γενικά είναι φιλικός και πρόθυμος να βοηθήσει. Στο Λονδίνο πολλοί δρόμοι δεν έχουν πινακίδες με τις ονομασίες τους, και ο γρηγορότερος τρόπος να βρείτε πού είσαστε είναι να ρωτήσετε κάποιον που ξέρει. Αν δεν θέλετε να σταματήσετε κάποιον άγνωστο, ρωτήστε τους υπαλλήλους του μετρό ή κάποιον αστυνομικό ή community officer. Οι αστυνομικοί στην Αγγλία είναι πολύ εξυπηρετικοί.

Επίσης στις εξόδους του μετρό υπάρχουν πάντα αναλυτικοί χάρτες της περιοχής, με διάφορα σημεία μαρκαρισμένα (ξενοδοχεία, μουσεία, πρεσβείες κ.λπ.) ή πόστερ με οδηγίες για το πώς θα πάτε σε σημαντικά μουσεία ή μνημεία.

Υπόδειξη 9η
Στο Λονδίνο ζουν πάρα πολλοί ξένοι, και οι Άγγλοι γενικώς δεν έχουν κόλλημα με τις ορθές προφορές, ούτε απαιτούν από τους ξένους να μιλάνε με ευφράδεια. Συνεπώς μην διστάσετε να χρησιμοποιείστε τα αγγλικά σας, σε ό,τι κατάσταση και να είναι. Αν δεν σας καταλάβουν με την μία, ίσως είναι επειδή οι ίδιοι είναι ξένοι. Στην ανάγκη γράψτε τι ψάχνετε ή δείξτε τους στο χάρτη. Αν δεν τους καταλαβαίνετε, μην ανησυχείτε. Με τον καιρό θα συνηθίσετε.

Υπόδειξη 10η
Όταν εξηγείτε σε κάποιον πού είσαστε ή πού θέλετε να πάτε, μην κόβετε το όνομα, αλλά πείτε το ολόκληρο. Άλλο πράγμα η Oxford και άλλο η Oxford Street. Άλλο πράγμα το Leicester και άλλο η Leicester Square, άλλο το Leeds κι άλλο το Leeds Castle κ.λπ. Αν δεν προσέξετε, μπορείτε να βρεθείτε σε εντελώς άλλο μέρος (ξέρω Έλληνες που την έχουν πατήσει έτσι).

Υπόδειξη 11η
Στην Αγγλία οδηγάμε ανάποδα. Συνεπώς και ως πεζοί πρέπει να προσέχετε διπλά γιατί τα αυτοκίνητα εμφανίζονται από εκεί που δεν τα περιμένετε. Πάντα να κοιτάζετε και δεξιά και αριστερά. Στα δύσκολα σημεία, γράφουν οδηγίες στο δρόμο (LOOK RIGHT ή LOOK LEFT). Αποφύγετε να διασχίζετε το δρόμο όπου να 'ναι. Είναι πολύ επικίνδυνο σπορ. Προτιμήστε τα φανάρια και τις διαβάσεις. Όταν υπάρχει διάβαση χωρίς φανάρια, τα αυτοκίνητα σταματάνε αν σταθείτε στην άκρη της διάβασης. Κατά τ' άλλα, μην ξεχνάτε ότι η θέση των πεζών είναι στο πεζοδρόμιο και όχι πάνω στο δρόμο.

Υπόδειξη 12η
Όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι στην Βρετανία είναι αποκλειστικά και δια νόμου χώροι μη καπνιστών. Δεν υπάρχει καμία εξαίρεση. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείτε να καπνίσετε σε εστιατόρια, καφέ, μουσεία, ξενοδοχεία, αεροδρόμια, αλλά ούτε και στους σταθμούς των λεωφορείων και των τρένων, παρόλο που είναι ημι-υπαίθριοι.

Αν είσαστε σε εστιατόριο, μπαρ κ.λπ. και θέλετε να καπνίσετε, θα πρέπει να βγείτε έξω και να σταθείτε δίπλα από την πόρτα του μαγαζιού. Αν είσαστε σε σταθμό θα πρέπει να βγείτε έξω από το σταθμό. Υπάρχουν ειδικές πινακίδες εκεί που αρχίζει ο χώρος μη καπνιστών. Σε τέτοια μέρη μην πετάτε τα τσιγάρα κάτω, αλλά στα ειδικά τασάκια. Αν είσαστε άτυχοι και σας δουν υπάλληλοι του δήμου, μπορεί να φάτε πρόστιμο.

Τα τασάκια αυτά συνήθως είναι πάνω σε τοίχους και έχουν μικρές τρυπίτσες για τα τσιγάρα. Μην πετάτε χαρτάκια μέσα στις τρυπίτσες γιατί με το που θα ρίξει κάποιος το τσιγάρο του, τα χαρτάκια πιάνουν φωτιά και καπνίζουν.

Υπόδειξη 13η
Από πλευράς εγκληματικότητας, το Λονδίνο είναι αρκετά ασφαλές, αλλά στο μετρό (και σε μέρη που υπάρχουν πολλοί τουρίστες) κυκλοφορούν πορτοφολάδες. Τα πανεπιστήμια και οι εστίες επίσης προσελκύουν κλέφτες. Όπου και να είσαστε στην Αγγλία να ξέρετε ότι από 11-1 τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου είναι οι πιο επικίνδυνες ώρες για να κυκλοφορείτε έξω ανέμελοι και ωραίοι, γιατί αυτή είναι η ώρα που κλείνουν οι παμπ και βγαίνουν όλοι μεθυσμένοι στους δρόμους.

Υπόδειξη 14η
Ο καιρός είναι γενικά ήπιος και ευμετάβλητος. Μπορεί τη μια μέρα να κάνει κρύο και την επόμενη περισσότερο κρύο. Γενικά πάντως όσο πιο πολλή συννεφιά έχει, τόσο περισσότερη ζέστη (λέμε τώρα) κάνει. Οι ηλιόλουστες μέρες, ειδικά τον χειμώνα, είναι πιο κρύες. Χιονίζει σπάνια, και βρέχει συχνά, λίγο και επίμονα. Έχετε πάντα μαζί σας μια ομπρελίτσα ακόμα κι αν η πρόγνωση είναι για ήλιο. Γαλότσες δεν θα χρειαστείτε, ειδικά στο Λονδίνο, αλλά μην φέρετε και καστόρινες μπότες (για τη βόρεια Αγγλία, την Ουαλία και τη Σκωτία, δεν παίρνω όρκο). Ο καλύτερος τρόπος να καταλάβετε πόσο θα μουλιάσετε είναι να κοιτάξτε γύρω σας: όσο πιο πολλές πρασινάδες δείτε, τόσο χειρότερη η πρόγνωση του καιρού.

Υπόδειξη 15η
Οι ώρες του φαγητού είναι διαφορετικές απ' ό,τι στην Ελλάδα. Το πρωινό είναι στις 8-9 πμ, το μεσημεριανό στις 12-2 μμ και το βραδυνό συνήθως από τις 6-8 μμ. Τα εστιατόρια σερβίρουν ως τις 10 μμ περίπου, αλλά στις παμπ είναι δύσκολο να βρείτε φαγητό μετά τις 8-9 το βράδυ, και τα περισσότερα καφέ και σαντουιτσάδικα κλείνουν κατά τις 6.

Στο κέντρο του Λονδίνου θα βρείτε καφέ και μπαρ που μένουν ανοιχτά ως αργά. Εκτός κέντρου, η μόνη λύση για βραδυνή διασκέδαση είναι οι παμπ. Μερικές παμπ σερβίρουν και καφέ, αλλά οι περισσότερες μόνο μπύρες, κρασί και αναψυκτικά. Παμπ υπάρχουν παντού, σε κάθε γειτονιά, τόσο που όταν παίρνεις ταξί και ο ταξιτζής δεν ξέρει πού είναι ο δρόμος, μπορεί να το βρει αν του πεις την κοντινότερη παμπ (π.χ. it's near the Lion's Head).

Υπόδειξη 16η
Στα μαγαζιά μπορείτε να πληρώσετε με χαρτονομίσματα, ακόμα και για μικρά ποσά. Δεν θα στραβομουτσουνιάσει κανείς, ούτε θα σας ζητήσει ψιλά, εκτός αν πραγματικά δεν έχει ψιλά για τα ρέστα και είναι δύσκολο να βρει. Ούτε θα σας κλέψουν ποτέ στα ρέστα. Αν μπερδεύεστε με τις λίρες και τις πέννες, αντί να ψάχνεστε, απλώστε απλά το χέρι σας για να πάρει ο ταμίας όσα χρειάζονται.

Αυτά μου έρχονται τώρα. Αν σκεφτώ τίποτα άλλο, θα το προσθέσω.

Καλή εγκατάσταση!