10+1 αγαπημένες θεατρικές παραστάσεις

Σε αυτό το blog έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένα με το θέατρο στο Λονδίνο. Ίσως είναι επειδή μαζί το Broadway στη Νέα Υόρκη, το West End εδώ κρατάνε τα σκήπτρα για το τι γίνεται στη θεατρική σκηνή. Επίσης, σε αυτές τις δύο περιοχές συγκεντρώνονται τα καλύτερα ταλέντα, με αποτέλεσμα ακόμα και μικρομεσαίες παραστάσεις να προσφέρουν εξαιρετικού επιπέδου διασκέδαση.

Έχοντας παρακολουθήσει αρκετές παραστάσεις, είπα να ετοιμάσω μια λίστα με ένα καθαρά υποκειμενικό top 10. Είναι παραστάσεις που έχει τύχει να δω σε διάφορες πόλεις τα τελευταία χρόνια (Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Λας Βέγκας κτλ), με τις παραγωγές είναι πρακτικά ίδιες (πλην μερικών εξαιρέσεων). Η λίστα περιέχει μετά το top 10 κάποια άλλα έργα που δεν παίζονται απαραίτητα αυτή τη στιγμή αλλά για λόγους πληρότητας τα παραθέτω εδώ με την ελπίδα ότι μπορεί να επιστρέψουν στο μέλλον.

Όσον αφορά το στυλ των παραστάσεων στη λίστα: πρόκειται στην πλειοψηφία τους για musicals και μεγάλες παραγωγές, δηλαδή το αντίστοιχο των blockbusters του Hollywood. Οπότε τα έργα εδώ δεν διακρίνονται για την φοβερή υποκριτική ικανότητα των ηθοποιών ή τα βαθύτερα νοήματα της παράστασης. Πρόκειται πιο πολύ για καθαρή και ευχάριστη διασκέδαση με ωραία τραγούδια, πολύπλοκα σκηνικά κτλ.

Οι παραστάσεις είναι χωρισμένες σε 3 γκρουπ (μεγάλοι, μεσαίοι, μικροί), ανάλογα με το μέγεθος της παραγωγής (αριθμός ατόμων, πλήθος και ποιότητα σκηνικών, φήμη κτλ). Αυτό δε σημαίνει πως οι "μικρές" παραστάσεις υστερούν σε ποιότητα και διασκέδαση - κάθε άλλο. Απλώς είναι για να έχει κανείς μια ιδέα του τι να περιμένει από θέμα στυλ και μεγέθους. Για παράδειγμα, στους "μεγάλους" τα σκηνικά θα αλλάζουν κάθε 5 λεπτά, ενώ στους "μικρούς" έχουν συνήθως ένα ψιλο-σταθερό σκηνικό που αλλάζει ελάχιστα, και δίνεται περισσότερο βάρος στην υπόθεση και τα τραγούδια.



Group 1: Οι "μεγάλοι"



Les Miserables



Η ιστορία του Ουγκώ είναι ίσως η πιο πλήρης παράσταση που έχω παρακολουθήσει στο Λονδίνο. Εξαιρετικά τραγούδια, φοβερά και πανέξυπνα σκηνικά, δράση, και μια ιστορία που αποδίδεται σωστά (πολύ καλύτερα από αντίστοιχες ταινίες). Οι 3 ώρες του έργου περνάνε πολύ ευχάριστα. Μαζί με το Phantom of the Opera, ίσως είναι η παράσταση με τα πιο γνωστά τραγούδια σε θέατρο (I dream a dream κτλ).



The Phantom of the Opera



To Phantom, μαζί με του Les Mis παραπάνω, είναι τα δύο μεγάλα "πυροβολικά" της θεατρικής σκηνής καθώς παίζονται για περίπου 20 χρόνια το καθένα και έχουν γίνει κλασικά, συνεχίζοντας να προσελκύουν κόσμο. Ειδικά στο Phantom, ο τρόπος που χρησιμοποιούνται τα σκηνικά είναι πρωτότυπος και τολμώ να πω πως ακόμα και σύγχρονες παραστάσεις δεν το έχουν ξεπεράσει. Ίσως είναι η πρώτη παράσταση που βλέπουν οι περισσότεροι "αμύητοι" στο θέατρο καθώς η φήμη της έχει πάρει σχεδόν μυθικές διαστάσεις. Άλλωστε, από όλα τα έργα διασκέδασης (ταινίες, βιβλία, μουσική, θέατρα κτλ) στην ιστορία, το Phantom κατέχει την πρώτη θέση σε έσοδα με πάνω από $3 δις εισπράξεις τον καιρό που παίζεται.

Όσον αφορά το έργο, βρήκα την ιστορία λίγο βαρετή και να τραβάει πολύ σε διάρκεια (στις 2.5 ώρες), οπότε δεν είναι και ότι καλύτερο έχω δει από αυτή την άποψη. O Loyd Webber έφτιαξε πριν 5 χρόνια μια νέα 90λεπτη έκδοση του Phantom που παίζει στο Las Vegas και είναι πολύ πιο ευχάριστη, κρατώντας όλα τα τραγούδια και σκηνικά και κόβοντας τα περιττά κομμάτια. (Έχοντας δει και τις δύο, η τελευταία βλέπεται πολύ πιο εύκολα αν ποτέ έχετε την επιλογή).



The Lion King



Στο Lion King είχα μπει με ελάχιστες προσδοκίες, περιμένοντας μια παιδική παράσταση. Αντίθετα, είναι ίσως το πιο άρτιο καλλιτεχνικά έργο που υπάρχει, σχεδόν ονειρικό. Εξαιρετικά σκηνικά και κοστούμια, που παρουσιάζουν μισούς ανθρώπους - μισά ζώα με έναν εντελώς φυσικό τρόπο. Τα χορευτικά είναι σε τρία κατακόρυφα επίπεδα (στο έδαφος, στα δέντρα, και στον ουρανό ψηλά πάνω από τη σκηνή). Η ιστορία φυσικά δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά η εκτέλεση είναι απλώς μοναδική.



Wicked



Το Wicked είναι το πιο πρόσφατο από τα 3 έργα εδώ, αλλά έχει την πιο ενδιαφέρουσα υπόθεση. Έχει να κάνει με την ιστορία του Μάγου του Οζ (καλό είναι να δείτε την ταινία πριν το σόου), αλλά από την πλευρά της "κακιάς" πράσινης μάγισσας. Η Ντόροθυ δεν παίζει καθόλου στην παράσταση, αλλά οι ιστορίες τους (της παράστασης και της ταινίας) συνδέονται σε κάποια σημεία με πανέξυπνο τρόπο. Τα τραγούδια είναι κάπως generic (δε σου μένει κάτι στο τέλος) αλλά το όλο θέαμα είναι χορταστικό.



Group 2: Οι "μεσαίοι"



Billy Elliot



Αυτή η παραγωγή είναι πιο Βρεταννική, μια και η ιστορία του μικρού αγοριού που θέλει να γίνει χορευτής λαμβάνει χώρα στη Βρετανία. Εντυπωσιακή ιστορία, ωραία τραγούδια, και πολύ καλή υπόθεση. Έχοντας δει τη γνωστή ταινία, η παράσταση μου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις καθώς όλα τα επιμέρους λειτουργούν αρμονικά.



Chicago



Πάλι μπήκα σε αυτή την παράσταση έχοντας δει την ταινία πριν μερικά χρόνια, και έμεινα άφωνος. Ωραία τραγούδια, πολύ καλές ερμηνείες. Το καλύτερο όλων βέβαια είναι η πρωτότυπη σκηνοθεσία που σε μερικά acts είναι σχεδόν μαγική και καθαρά θεατρική, με τρόπο που δεν μπορεί να περάσει στον κινηματογράφο. Τα σκηνικά είναι σχετικά απλά αλλά δένουν φοβερά με τους ηθοποιούς και απλώς σε βάζουν όσο χρειάζεται στην ιστορία.



Jersey Boys



Το Jersey Boys είναι πολύ παρόμοιο με το Chicago, υπό την έννοια ότι χρησιμοποιεί πολύ καλά τραγούδια και μόνο τα απαραίτητα σκηνικά για να σε βάλει στην υπόθεση. Είναι η ιστορία του ροκ γκρουπ 4 Seasons από τη δεκαετία του 60, δοσμένη σχεδόν σαν ντοκυμαντέρ. Η ιστορία ξεδιπλώνεται πολύ αρμονικά, το ένα τραγούδι μετά το άλλο, και στο τέλος σου αφήνει μια πολύ όμορφη γεύση. Είναι σχετικά καινούργια και μοντέρνα παράσταση μια και άνοιξε μόλις το 2005 στο Broadway και πρόπερσι στο Λονδίνο.




Group 3: Οι "μικροί"



Avenue Q



Αυτό είναι η καλύτερη κωμική παράσταση που έχω παρακολουθήσει, με έναν νέο που μόλις έχει αποφοιτήσει και ψάχνει για δουλειά. Αφού βλέπει με τη σειρά τις Avenue A, B,... κτλ, καταλήγει ότι πρέπει να φτάσει στην.. Q για να βρει φτηνό σπίτι με ενοίκιο που να μπορεί να μείνει. Επιπλέον, την πρώτη μέρα στη δουλειά του... απολύεται!

Το έργο είναι με μισούς κανονικούς ηθοποιούς και μισούς... μαριονέτες (στυλ Muppet Show) που τις κρατάνε άλλοι ηθοποιοί (αλλά ο χαρακτήρας είναι η μαριονέτα). Αυτό και μόνο κάνει την παράσταση πολύ πρωτότυπη καθώς δεν υπάρχει κάτι ανάλογο. Επιπλέον, διαθέτει ένα από τα πιο γνωστά κωμικά τραγούδια στο θέατρο, το Internet is for Porn :-)



Mamma Mia



Για το Mamma Mia τα πολλά σχόλια είναι περιττά. Η ιστορία που διαδραματίζεται σε ελληνικό νησί είναι (μετά την ταινία) πια πασίγνωστη. Παρότι τα σκηνικά εδώ είναι σχετικά ελάχιστα, τα τραγούδια των Abba δένουν φοβερά με το σενάριο, δημιουργώντας ίσως την πιο feel-good παράσταση που υπάρχει. Συνιστάται ανεπιφύλακτα, ακόμα και αν έχετε δει την ταινία.



39 Steps



Το 39 Steps είναι ασυνήθιστη παράσταση. Πρόκειται για remake του κλασικού θρίλερ του Χίτσκοκ από το 1939, αλλά σε.. κωμωδία. Το προτώτυπο εδώ είναι πως υπάρχουν μονάχα 4 ηθοποιοί, οι οποίοι παίζουν τους δεκάδες χαρακτήρες που υπάρχουν στην ιστορία! Σε μια σκηνή μάλιστα, ένα ηθοποιός υποδύεται 2 χαρακτήρες ταυτόχρονα, ντυμένος διαφορετικά στο αριστερό και το δεξί μισό του, και στρέφοντας προς το κοινό κάθε φορά την εκάστοτε εμφάνιση.



Special mention: The Mousetrap

Το Mousetrap είναι το κλασικό θεατρικό έργο μυστηρίου της Agatha Christie. Δεν είναι μιούζικαλ ούτε έχει τραγούδια, είναι καθαρά ένα πρόβλημα του "ποιος το έκανε". Ταυτόχρονα είναι το πιο παλιό έργο στον κόσμο μια και παίζεται συνεχώς από το 1952(!) με πάνω από 24.000 παραστάσεις μέχρι τώρα. Αν είστε φαν έργων μυστηρίου, αυτή η παράσταση είναι must.



Κλείνοντας, το τι έργο θέλει να δει κανείς εξαρτάται από το γούστο του. Παρότι και τα 10 έργα που παρουσιάζονται εδώ είναι πολύ υψηλών προδιαγραφών και δεν υπάρχει περίπτωση να πέσετε σε φόλα, αν έπρεπε να επιλέξω ένα από κάθε κατηγορία θα διάλεγα τα Les Mis, Billy Elliot και Avenue Q, καθώς είναι καλό δείγμα και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους.

Τέλος, για εισιτήρια, έχω χρησιμοποιήσει 3 τρόπους να αγοράσω. Ο πρώτος, κατευθείαν από το site της εκάστοτε παράστασης (συνήθως μέσω του ticketmaster). Αυτό συνήθως δεν θα έχει discounts αλλά εξασφαλίζετε σίγουρες και προεπιλεγμένες θέσεις, ειδικά αν σχεδιάζετε ταξίδι από το εξωτερικό και θέλετε σίγουρα να δείτε κάτι. Ο δεύτερος τρόπος είναι από το lastminute.com, όπου συχνά-πυκνά έχει εκπτώσεις για συγκεκριμένες παραστάσεις σε συγκεκριμένες μέρες. Ο τρίτος είναι να πάτε στη Leicester Square και να βρείτε το booth του TKTS. Εκεί κάθε μέρα μοιράζουν σε μισή τιμή περίπου (ή με μεγάλη έκπτωση) εναπομείναντα εισιτήρια από τις παραστάσεις (προσοχή: δεν έχει καμία σχέση με τα ανεπίσημα μαγαζάκια που υπάρχουν γύρω-γύρω από την πλατεία). Για παραστάσεις που παίζονται χρόνια, εκεί τουλάχιστον τις καθημερινές υπάρχουν σχεδόν πάντα εξαιρετικές θέσεις σε πολύ καλές τιμές.

Καλή διασκέδαση!