Ένας ασυνήθιστα θεατρικός μήνας! (+τι προκειται να δω)

Ομολογώ ότι τον περασμένο μήνα το παράκανα ελαφρώς. Εϊδα τέσσερις παραστάσεις ήδη, έχω κλείσει άλλη μια και έχω βάλει στο μάτι κανα-δυό ακόμα. Τι να κάνεις, πολύ ενδιαφέρων ο φετινός θεατρικός χειμώνας (σε αντίθεση με τον χλυαρό περσινό). Άσε που είχα καιρό να πάω και έπρεπε να βγάλω τα σπασμένα :) . Για να δούμε λοιπόν:

Ξεκινάω με τις παραγωγές του λατρεμένου Εθνικού, που ποτέ δε με έχει απογοητεύσει- το οποίο επίσης παρέχει και τα εισιτήρια των £10 για τις εξαιρετικές παραγωγές του. Είναι να μη γίνεις τακτικός θαμώνας;

Το πρώτο έργο που είδα, και αυτό καθαρά από περιέργεια, ήταν το Nation. Η ιστορία του Mau, του γιου του αρχηγού ενός μικρού εξωτικού νησιού, και τις Daphne, μιας αγγλιδούλας που διέσχιζε τον Ατλαντικό για να συναντήσει τον πατέρα της. Τα δύο παιδιά συναντώνται εξαιτίας ενός φοβερού γεγονότος; ενός τεράστιου κύματος, που πνίγει τους συμπατριώτες του Mau και τους συνταξιδιώτες της Daphne. Τα δυο παιδιά επιβιώνουν σε ένα έρημο νησί, και παρόλο που αρχικά δεν μπορούν να συνεννοηθούν, καταφέρνουν να χτίσουν ένα καινούργιο έθνος, μαζί με αλλα θύματα του κύματος που καταφτάνουν στο νησί. Ένα πολύ όμορφο παραμύθι που προφανώς απευθύνεται σε οικογένειες, με πολύ καλή σκηνοθεσία και ερμηνείες, και εκπληκτική σκηνογραφία και φωτισμό. Συστήνω ανεπιφύλακτα αν ανεβεί ξανα!

Every good boy deserves a favour: Ένα ιδιόμορφο και σκληρό έργο σχετικά με την καταπίεση των αυταρχικών καθεστώτων. Ένας κατήγορος του σταλινικού καθεστώτος εγκλείεται σε ψυχιατρική κλινική ως "έχοντας ψευδαισθήσεις επικίνδυνες για το κοινωνικό σύνολο". Συγκρατούμενός του ένας σχιζοφρενής, που εχει την εμμονή ότι μια ορχήστρα τον περιβάλλει. Και η ορχήστρα είανι εκεί, πάνω στη σκηνή, σχολιάζει μουσικά τις σκέψεις των πρωταγωνιστών. Και συμμετέχει. Συγκλονιστική η σκηνή που τα μέλη της ορχήστρας υποβάλλονται σε βασανιστήρια από τους καθεστωτικούς. Ένα έργο-σπουδή στην (εσωτερική) ελευθερία και στις θυσίες που αυτή απαιτεί.

The power of Yes: Μόλις εχτές είδα το εξαιρετικό αυτό έργο του David Hare. Ο συγγαφέας συνδιαλέγεται με το κοινό και προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς μας οδήγησε σε αυτή την οικονομική κρίση-και ποιο είναι το πραγματικό μέγεθός της. Στην προσπάθειά του να γράψει ενα θεατρικό για την κρίση, συμβουλεύεται μεγάλες προσωπικότητες της διεθνούς οικονομικής σκέψης που παρελαύνουν στη σκηνή και μας αναλύουν το ιστορικό αυτής της κατάστασης. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90, με την απότομη ανάπτυξη των χρηματαγορών (και κυρίως του Λονδίνου), μέχρι τα μέσα των '00, με την ανεξέλεγκτη απληστία που οδήγησε τον τομέα σε απερισκεψίες, και μέχρι τα τελευταια 2-3 χρόνια, με την κατάρρευση τνω τραπεζών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εξαιρετικά επίκαιρο, ειδωμένο από την πλευρά ενός ανθρωπου που δεν καταλαβαίνει καλα το σύστημα (όπως και πολλοί από εμάς), είναι σίγουρο ότι θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον σας. (NdN μην τολμήσεις να το χάσεις!!!!)

Waiting for Godot: Ήθελα να το δω πέρσυ, αλλά δυστυχώς δεν ήμουν όσο οργανωμένος θα έπρεπε, και όταν αποφάσισα να ψάξω για εισητήρια δεν είχε μείνει ούτε σκαμπό. Ευτυχώς το ανέβασαν ξανα φέτος πάντα με τον λατρεμένο Ian McKellen αλλά με τον Rogert Rees να αντικαθιστά τον Patrick Stewart. Δύσκολο έργο, και το ήξερα πριν πάω γιατί είχα ξεκινήσει να το διαβάζω. Η πρώτη πράξη μοιάζει ασύνδετη χωρίς νοήμα, σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός αυτού του έργου. Δύο γεροντάκια τσακώνονται, φιλοσοφούν και περιμένουν έναν κάποιο Godot. Και μετά;

Με τη δεύτερη πράξη το έργο αποκτά νόημα, τουλάχιστον για εμένα. Δεν θα επεκταθώ γιατί μπορεί κάποιοι να θέλετε να το δείτε. Αν πάντως ο σκοπός του θεάτρου είναι να σε κάνει να σκεφτείς, να προβληματιστείς για το νόημα της ζωής και την αξία των πραγμάτων, τότε έχουν δίκιο όσοι λένε ότι ο Μπέκετ είναι σπουδαίος δραματουργός. Από την άλλη, μπορεί να το ερμήνευσα εγώ λάθος-μάλλον, όπως ήθελα εγώ να το ερμηνεύσω. Μα αυτή δεν είναι η μαγεία της τέχνης...;

Εξαιρετικός ο Ian McKellen στο ρόλο του γκρινιάρη Estragon. Δείτε αποσπάσματα εδώ

Προσεχώς:

Κείμενο του Alan Bennett (The History Boys) με πρωταγωνιστή τον Richard Griffiths? Μόνο καλό μπορεί να είναι! Ραντεβού τον Απρίλη!

Πρέπει να κλείσω τη δόση μου από Tenesse Williams φέτος, και το αυτό το ανέβασμα της Λυσσασμένης Γάτας θεωρείται πολλά υποσχόμενο. Έχει πάει κανείς; Να κλείσω;

Τον Simon Russell Beale τον είδα πέρσυ στο Βυσσινόκηπο και ήταν πολύ καλός. Επίσης δε συγχώρησα στον εαυτό μου ότι έχασα τη Mother Courage της Fiona Shaw πέρσυ, όπότε να μια καλή ευκαιρία να εξιλεωθώ! Ένα πολύ "Αγγλικό" έργο, που φαίνετια θα παρασυρθώ!

Για όλες τις παραγωγές του Natinal Theatre δείτε εδώ

Τμήμα Ελληνικών Σπουδών Πανεπιστημίου Λονδίνου

Μια δυσάρεστη είδηση έκανε χθες το γύρο του διαδικτύου. Έχει να κάνει με τη διάλυση του Τμήματος των Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών στο Βασιλικό Κολέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Μια πραγματικά θλιβερή εξέλιξη στα σύγχρονα ακαδημαϊκά δεδομένα της πολιτισμένης Αγγλίας.

Στο διαδίκτυο διενεργείται μια μεγάλη εκστρατεία συλλογής υπογραφών με σκοπό την διάσωση του εν λόγω Πανεπιστημιακού Τμήματος, που οπωσδήποτε τιμά την Πατρίδα και τον Πολιτισμό μας. Aξίζει να σημειωθεί ότι το Τμήμα αυτό ξεκίνησε τη λειτουργία του ταυτόχρονα με την ίδρυση της Έδρας Κοραή το 1919. Όποιος θέλει μπορεί να υποστηρίξει υπογράφοντας εδώ.

Το κείμενο της διαμαρτυρίας, το οποίο απευθύνεται προς τον Καθ. Richard Trainor, Πρύτανη του King’s College London, συντάχθηκε από τον Βυζαντινολόγο Καθ. Marc D. Lauxtermann, Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, και έχει ως εξής:

We would like to express our deep concerns over the projected dismemberment of the Department of Byzantine and Modern Greek Studies at King’s College London. Although we recognise the need for King’s to make savings, we fail to understand what long-term purpose is served by dismantling a department and allocating its members to two or more different units. Experience teaches that, when a subject area is dispersed around departments and faculties, it never gets priority and in the end loses its capacity and influence. It is only too likely that the university sector will experience further cuts and in such circumstances isolated specialities would be particularly vulnerable. The great strength of King’s has always been that it is the only university in the UK to offer a combined programme in Byzantine and Modern Greek Studies, thereby emphasising the importance of continuity through the centuries. The ideal of Hellenism in its broadest sense, for which King’s stands, is reflected in its Centre for Hellenic Studies and in the Koraes chair. As dismantling the Department of Byzantine and Modern Greek Studies would mean the end of a long and rich tradition, we urge you, in the strongest possible terms, to reconsider your plans.

SISTER ACT

Το Sister Act είναι ένα musical που βασίζεται στην ταινία που έκανε πρεμιέρα το 1992 και που ακολουθεί την πλοκή της. Προσωπικά είχα δει την ταινία και έτσι η κατανόηση του musical ήταν πολύ εύκολη.

Η πλοκή διαδρματίζεται το 1978 στη Philadelphia. Η Deloris Van Cartier είναι ταργουδίστρια σε ένα μικρό νυχτερινό μαγαζί και ταυτόχρονα έχει σχέση με έναν τύπο του υποκόσμου, τον Curtis Shank. Οταν πλέον καταλαβαίνει ότι τα όνειρα της δεν μπορούν να εκπληρωθούν σε αυτή την πόλην ψηλά, αποφασίζει να χωρίσει και να φύγει. Τη στιγμή όμως που πάει να του το ανακοινώσει, γίνεται μάρτυρας μίας δολοφονίας από τον Curtis και την συμμορία του. Οπως είναι φυσικό η Deloris το σκάει φοβισμένη, ενώ ο Curtis ζητάει από τα πρωτοπαλίκαρα του να την φέρουν πίσω ώστε να αποφύγει την τυχόν κατάδοση του στην αστυνομία. Η Deloris ζητά προστασία σε ένα αστυνομικό τμήμα, όπου συναντά τον Eddie, φίλο της από το σχολείο. Ο Eddie τη συμβουλεύει να μπει στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και την στέλνει σε ένα μέρος που ο Curtis δεν πρόκειται να υποψιαστεί ποτέ. Το μοναστήρι “The Holy Order of the Little Sisters of Our Mother of Perpetual Faith”. Μολονότι η Deloris έχει τις αμφιβολίες της για το περιβάλλον του μοναστηριού, τελικά πείθεται μπροστά στον κίνδυνο που αντιμετωπίζει. Στο μοναστήρι συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα...

Μετά από πολλές αψιμαχίες η Deloris υπόσχεται να παίξει τον ρόλο της καλόγριας και να σέβεται τις υποχρεώσεις της και ταυτόχρονα πηγαίνει στη χορωδία του μοναστηριού την οποία αποφασίζει να εκπαιδεύσει. Από την πρώτη κιόλας Κυριακή η χορωδία αλλάζει όψη και γίνεται πόλος έλξης για πιστούς οι οποίοι μαζί τους φέρνουν και τις ανάλογες δωρεές. Η Ηγουμένη έχει τις ενστάσεις της που ξεπερνιούνται καθώς τα χρήματα που μαζεύονται πληρώνουν για την αναστήλωση του μοναστηριού και η φήμη της χορωδιας εξαπλώνεται τραβώντας την προσοχή των Μέσων Μαζική Ενημέρωσης αλλά και του ίδιου του Πάπα ο οποίος ζητά να την παρακολουθήσει να τραγουδάει. Οπως ήταν φυσικό και ο Curtis έμαθε οτι η Deloris κρύβεται στο μοναστήρι και στέλνει εκεί τους μπράβους του για να την σκοτώσουν, αλλά η Deloris φυγαδεύεται στο σπίτι του Eddie. Την επόμενη μέρα η Deloris θα έδινε κατάθεση στο δικαστήριο και τα πάντα θα τελείωναν. Η τελευταία απόπειρα του Curtis είναι να ντυθεί καλόγρια και να μπει στο μανστήρι για να βρει και να σκοτώσει την Deloris. Οταν επιτέλους την βρίσκει οι καλόγριες μπαίνουν μπροστά για να την σώσουν και ο Eddie καταφέρνει και τον αφοπλίζει συλλαμβάνοντας τον πριν ανοίξει πυρ εναντίον τους. Στο τέλος ο Eddie κερδίζει την Deloris και η χορωδία τραγουδά μπροστά στον Πάπα.

To musical ήταν καταπληκτικό. Στο τέλος το κοινό χειροκροτούσε όρθιο για 5 λεπτά. Μολονότι οι κριτικές δεν το είχαν δει και με τόσο καλό μάτι, εμένα μου άρεσε πολύ. Η 24χρονη Patina Miller που έπαιζε την Deloris έχει καταπληκτική φωνή, όπως και η Katie Rowley Jones που έπαιζε την Sister Mary Robert. Ειδικά η πρώτη είναι η καλύτερη τραγουδίστρια που έχω δει ως σήμερα σε musical. Μπορεί για κάποιον που έρχεται στο Λονδίνο και θέλει να δει ένα musical να προτείνω πρώτη επιλογή το Oliver!, αλλά και το Sister’s Act αν παρακολουθήσετε δεν θα βγείτε χαμένοι.

Reviews για το έργο μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

Παρακάτω βάζω κάποια βίντεο από το youtube. Το πρώτο είναι το trailer του musical και το δεύτερο ένα mix από τα τραγούδια.

Pancake Day

Σας θυμίζω ότι αύριο είναι η μέρα της κρέπας. Όσοι είσαστε στο Λονδίνο και ενδιαφέρεστε να παρακολουθήσετε κάποια από τις κρεποδρομίες ή να φάτε σε εστιατόριο που προσφέρει ειδικό μενού, μπορείτε να ενημερωθείτε σχετικά από το View London και το Time Out.

Αν προτιμάτε να φτιάξετε κρέπες στο σπίτι, σας προτείνω τη συνταγή της Delia Smith. Καλοφάγωτες!

«Γεύση Ελλάδας» στο Λονδίνο

Ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού πρωτοστατεί και πάλι, φέρνοντας τη «Γεύση Ελλάδας» στην Αγγλία. Οι γνωστοί και βραβευμένοι chefs, Χριστόφορος Πεσκίας και Στέλιος Παρλιάρος, όπως επίσης και ο μάστερ των κοκτέϊλς Αριστοτέλης Παπαδόπουλος, θα βρίσκονται σήμερα για μία ημέρα επίδειξης και εκπαίδευσης στο Λονδίνο (Cookbook cafe, 1 Hamilton Place, London, W1J 7QY) με σκοπό να δείξουν στους chefs του Ην. Βασιλείου μυστικά της αυθεντικής Ελληνικής Κουζίνας.

Γνωστά εστιατόρια της Αγγλίας έχουν κληθεί να φιλοξενήσουν τη «Γεύση Ελλάδας», στη διάρκεια της περιόδου Φεβρουαρίου - Δεκεμβρίου 2010.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι εκείνο που κάνει την παραδοσιακή Ελληνική Κουζίνα να διαφέρει από άλλες είναι η χρήση των καλύτερων υλικών, η επική Ελληνική Φιλοσοφία αναφορικά με το φαγητό, αλλά και η γενικά μοναδική, άνετη, ανεπίσημη και σεμνή ατμόσφαιρα της Ελληνικής Ταβέρνας.

Ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές (1.5b, III.101B, VII.320f) μας τονίζει πως: «Δεν υπάρχει καμμία διαφορά μεταξύ ενός ποιητή κι ενός μάγειρα, αφού και των δύο τα μυαλά παράγουν τέχνη».

Όπως και οι άνθρωποι, η Ελληνική Κουζίνα είναι δυνατή και ζωηρή, μια πραγματική γαστρονομική εμπειρία...