Κυπριακή Γιορτή Κρασιού

Έτσι ονομάζεται ένα μεγάλο Κυπριακό πανηγύρι, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο του Βορείου Λονδίνου.

Το Σάββατο και την Κυριακή 26-27 Ιουνίου η ομογενειακή εφημερίδα «ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΗ» οργάνωσε, με τη συνεργασία και άλλων ομογενειακών φορέων, ένα μεγάλο εορταστικό φεστιβάλ.

Σ΄αυτό έλαβαν μέρος Κοινότητες, Εταιρείες, καταστήματα και διάφοροι επαγγελματικοί φορείς της Κυπριακής Ομογένειας του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στο εορταστικό πρόγραμμα της σκηνής του φεστιβάλ παρουσιάσθηκαν τραγουδιστές, χορευτικά συγκροτήματα, άλλοι καλλιτέχνες, «μάγοι», ποιητές.

Σουβλάκια, λουκουμάδες, ξηροί καρποί, κυπριακά κρασιά και τόσα άλλα παραδοσιακά φαγητά, γλυκά και ποτά, ακόμα και το μαλλί της γριάς, μπορύσε να βρει κανείς για να αγοράσει στη Γιορτή του Κρασιού.

Το σημαντικώτερο ίσως είναι ότι η εκδήλωση αυτή, η οποία έχει γίνει θεσμός τα τελευταία χρόνια, συγκεντρώνει στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο πολλούς Ομογενείς, οι οποίοι έρχονται από διάφορες περιοχές του Λονδίνου, αλλά και της Επαρχίας για να απολαύσουν τη χαρά της κοινωνίας με συγχωριανούς, συγγενείς, φίλους και γνωστούς.

Αυτός άλλωστε είναι και ο κύριος πάντα σκοπός όλων των κοινωνικών εκδηλώσεων στον Ελληνισμό της Διασποράς.

Γεύση Ελλάδας στις όχθες του Τάμεση

Ποιος θυμάται τις περσινές εκδηλώσεις με τίτλο η Αθήνα στο Λονδίνο; Κάτι ανάλογο, αλλά πιο εντυπωσιακό, διοργανώνεται και φέτος. Αυτή τη φορά θα έχουμε μια ελληνική παραλία στην όχθη του Τάμεση ή αλλιώς Greek Beach by the Thames.

Οι εκδηλώσεις, που περιλαμβάνουν ελληνικούς χορούς από το Λύκειο Των Ελληνίδων Λονδίνου, ελληνική μουσική (μπουζούκι, ΜοοSooToo και DJ), ελληνικά εδέσματα, μπύρες Mythos, ξαπλώστρες, beach volley, ρακέτες, και άλλα όχι τόσο ελληνικά (ποδόσφαιρο στην άμμο, face-painting) ξεκίνησαν σήμερα και θα συνεχιστούν μέχρι την επόμενη Κυριακή 27 Ιουνίου.

Δεν έχω φωτογραφίες να σας δείξω παρόλο που πέρασα από το χώρο προχθές και είδα τα σπιτάκια και την άμμο, αλλά πρώτον δεν ήξερα ότι ετοιμαζόταν Greek Beach και δεύτερον έκανε τόσο κρύο που δεν είχα διάθεση να σταματήσω για φωτογραφίες. Όποιος πάει, μην ξεχάσει να πάρει μαζί φωτογραφική μηχανή. Καλή διασκέδαση!

Ενημέρωση 23/6/2010: Η φωτογραφία είναι από τη σελίδα του ΕΟΤ στο Facebook.

Βραζιλιάνικοι ρυθμοί

Τώρα που καλοκαίριασε (μουχαχα) και ήρθε ο καιρός του ποδοσφαίρου, τι πιο επίκαιρο από μια βραζιλιάνικη παράσταση που συνδιάζει capoeira, σάμπα και μπάλα; Αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο, σας προτείνω το Brazil! Brazil!, ιδιαίτερα αν δεν έχετε ξαναδεί capoeira ή αν είσαστε θαυμαστής του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.



Το capoeira (καπουέιρα) είναι ένα σύστημα αυτοάμυνας που συνδιάζει στοιχεία χορού, πολεμικής τέχνης και άθλησης. Η παράσταση διηγείται την εξέλιξή του από τα μέσα του 16ου αιώνα ως τις μέρες μας, και δείχνει πώς οι βασικές κινήσεις και οι ελιγμοί του (γνωστοί ως ginga = ζίνγκα) έχουν επηρεάσει τον τρόπο που οι Βραζιλιάνοι χορεύουν σάμπα και παίζουν ποδόσφαιρο.


Έχω δει αρκετές παραστάσεις capoeira, και μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, κεφάτη και καθόλου κουραστική, αφού ανάμεσα στα ακροβατικά παρεμβάλονται αφηγήσεις για το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο και μουσικο-χορευτικά διαλείμματα. Μόνο μην περιμένετε να δείτε κοπέλες με μικροσκοπικά μπικίνι να λικνίζονται σε ρυθμούς καρναβαλιού. Τέτοια δεν έχει. Έχει όμως έναν νεαρό που τον λένε Arthur Mansilla, ο οποίος κάνει *απίστευτα πράγματα* με μια μπάλα ποδοσφαίρου. Στο YouTube βρήκα αυτό το βιντεάκι από τις πρόβες, στο οποίο φαίνεται και ο Mansilla.



Οι παραστάσεις γίνονται στο E4 Udderbelly, την τεράστια αναποδογυρισμένη αγελάδα που βρίσκεται δίπλα στο London Eye. Τα εισιτήρια κοστίζουν £18 λίρες τις καθημερινές, £20 τα σαββατοκύριακα. Σημειωτέον ότι δεν γίνονται κρατήσεις θέσεων. Φροντίστε να πάτε στο θέατρο 15 λεπτά πριν την παράσταση για να μπείτε μέσα από τους πρώτους και να διαλέξετε τις θέσεις που προτιμάτε. Αν πάτε νωρίτερα, στην αυλή έχει ξαπλώστρες, τραπέζια, καρέκλες, μπαρ όπου μπορείτε να παραγγείλετε φαγητό και μπύρες, και υπαίθρια (σαν τα ανάλογα επιτραπέζια αλλά σε jumbo μέγεθος) παιχνίδια όπως Jenga και Connect-4. Τις μπύρες μπορείτε να τις πάρετε και μέσα στο θέατρο. Η παράσταση κρατάει περίπου 1 ώρα.

39 STEPS

Το έργο The 39 Steps είναι ένα μυθιστόρημα του Σκωτσέζου συγγραφέα John Buchan. Λέγεται ότι το έργο πήρε το όνομα του από τον αριθμό των σκαλοπατιών της κλινικής στην οποία νοσηλευότανε ο Buchan όταν έγραφε το βιβλίο.

Εγινε γνωστό από την ταινία του Alfred Hitchcock το 1935, αλλά και από αυτές που ακολούθησαν το 1959 και το 1978. Προσωπικά έχω δει την ταινία του Hitchcock και αυτή του 1978 που σκηνοθέτησε ο Don Sharp και πρωταγωνιστούσε ο Robert Powell. Πρόσφατα πήγα να δω και το θεατρικό έργο που παίζεται εδώ και τέσσερα χρόνια στο θέατρο Criterion το οποίο είναι πάνω στο Piccadilly Circus, ένα από τα πιο γνωστά σημεία του Λονδίνου.

Το έργο έχει και ελληνικό ενδιαφέρον. Διαδραματίζεται το1914 και ξεκινάει με την συνάντηση δύο κατασκόπων, του Richard Hannay και του Franklin P. Scudder ο οποίος αποκαλύπτει ότι υπάρχει ένα σχέδιο των γερμανών να δολοφονήσουν τον Ελληνα Πρωθυπουργο. Οταν ο Hannay βρίσκει τον Scudder δολοφονημένο στο σπίτι του βρίσκεται σε αδιεξοδο. Αν πάει στην αστυνομία πιστεύει ότι θα συλληφθεί για φόνο και αποφασίζει να ακολουθήσει την έρευνα του Hannay ώντας σίγουρος ότι θα οδηγηθεί στους δολοφόνους του. Καταφέρνει να ξεφύγει από τους Γερμανούς που παρακολουθούν το σπίτι του φορώντας τη στολή του γαλατά και η καταδίωξη αρχίζει. Μετά από αρκετές περιπτώσεις που ο ήρωας την γλιτώνει την τελευταία στιγμή, βρίσκει βοήθεια στον Sir Harry που είναι πολιτικός και που πιστεύει την ιστορία του και αποφασίζει να τον βοηθήσει γνωρίζοντας του τον Sir Walter του Foreign Office. Η καταδίωξη συνεχίζεται, αλλά ο Hannay στέκεται και πάλι πιο ικανός από τους διώκτες του (οπως αναμενότανε άλλωστε). Κάπου εκεί ο Ελληνας Πρωθυπουργός Καρολίδης δολοφονείται. Πολυτιμες πληροφορίες που αφορούν θέσεις Βρετανικών στρατευμάτων κλέβονται από το σπίτι του Sir Walter και η έρευνα που διεξάγει ο Sir Walter και ο Hannay τους οδηγεί στο συμπέρασμα πως η φράση "the thirty-nine steps" αναφ’ερεται στο σημείο της Αγγλίας από το οποίο θα προσπαθήσουν να διαφύγουν οι Γερμανοί κατάσκοποι. Πράγματι υπάρχει μία περιοχή στο Kent που η το μονοπάτιο που οδηγεί στην θάλασσα έχει 39 σκαλοπάτια. Οι Γερμανοί αλλά και κάποιοι Αγγλοι βοηθοί τους συλλαμβάνονται στην προκυμαία. Ετσι η Μεγάλη Βρετανία μπάινει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχοντας διατηρήσει τα πολεμικά της μυστικά.

Πάμε στην κριτική. Οι ηθοποιοί έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά το έργο δεν είναι καλό. Δεν είναι ευκολο να ανέβει σε θεατρικό. Για παράδειγμα όταν ο Hannay καταδιωκότανε από τους διώκτες του και πήγαινε στη Σκωτία, έπεσε σκηνή ένα λευκό τεντώπανο και σαν σε θέατρο σκιών περνούσαν πίσω τρένα, βουνά κτλ. Επίσης υπήρχαν πολύ γρηγορες αλλαγές στα ρούχα, αλλά και σκηνικά πολύ λιτά και χωρίς φαντασία που το μόνο που προκαλούσαν ήταν γέλιο. Για παράδειγμα οι κατάσκοποι που παρακολουθούσαν το σπίτι του Sir Walter εμφανίστηκαν στη σκηνή κρατώντας τον στύλο με την λάμπα. Σε αυτό βοηθάει ότι όλους τους ρόλους πλην του Hannay και της γυναίκας. Τον παίζουν οι ίδιοι δύο ηθοποιοί. Είναι αστείο να τους βλέπεις την μία ως κατασκοπους και την άλλη ως γαλατάδες. Νομίζω όμως ότι δεν θα το συνιστούσα σε κάποιον που έρχεται ως τουρίστας στο Λονδίνο και θέλει να δει μια ή δύο θεατρικές παραστάσεις. Για να μην αδικώ το έργο, πρέπει να πω ότι έχει πετυχημένες ατάκες, αλλά ως εκεί.

Οι κριτικοί όπως άλλωστε αναμενότανε δεν συμφωνούν μαζί μου. Εχω βάλει links με κριτικές από το 2006 μέχρι και τον Μαιο του 2010 που όλες μιλάνε για μία καταπληκτική παράσταση. Περισσότερα μπορείτε να βρείτε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

H ανάρτηση έχει ανέβει και εδώ.