«Σύλβια»

Μια μυσταγωγική βραδιά ζήσαμε πρόσφατα στο Royal Opera House του Λονδίνου, όπου παρακολουθήσαμε το Βασιλικό Μπαλέτο να παρουσιάζει το μπαλέτο «Σύλβια» σε τρεις πράξεις.

Τη μουσική έχει συνθέσει ο Leo Delibes, ενώ τη χορογραφία επιμελήθηκε ο Frederick Ashton. Την ορχήστρα διηύθυνε ο Boris Gruzin. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κράτησαν επάξια οι παρακάτω εξαίρετοι χορευτές: Lauren Cuthbertson (Σύλβια), Sergei Polunin (Αμύντας), Thomas Whitehead (Ωρίων), Johannes Stepanek (Έρως), Itziar Mendizabal (Άρτεμις).

Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν εξαίρετα, πολύχρωμα και ιδιαίτερα χαρούμενα. Το πολυπληθέστατο και πολυπολιτισμικό κοινό ήταν πολύ ενθουσιώδες, παρακολουθούσε προσεκτικά και χειροκροτούσε συνεχώς τη μουσική και το μπαλέτο.

Aξίζει να τονίσουμε με έμφαση ότι είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για εμάς τους Έλληνες να βλέπουμε να χρησιμοποιούνται από την διεθνή μουσική και χορευτική σκηνή στοιχεία της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας αλλά και Ιστορίας.

H πλοκή του μπαλέτου εξετάζει τη Σύλβια, μια από τις νύμφες της Αρτέμιδος, η οποία ερωτεύεται παράνομα τον ποιμένα Αμύντα, ενώ είχε υποσχεθεί εγκράτεια και παρθενία στην Άρτεμη. Ο κυνηγός Ωρίων κυριευμένος από ερωτικό πάθος για την Σύλβια την απαγάγει και την φυλακίζει σε σπήλαιο.

Ο θεός Έρως βοηθά τη Σύλβια να δραπετεύσει και την οδηγεί στον αγαπημένο της Αμύντα. Ο Ωρίων έρχεται να διεκδικήσει τη Σύλβια, αλλά η Άρτεμις τον σκοτώνει. Τελικά η Άρτεμις δίνει την άδειά της για την ένωση των δύο ερωτευμένων.

PRISCILLA QUEEN OF THE DESERT

Πολύ ασχοληθήκαμε με τις εκλογές και μου έπεσε βαρύ το «φαγητό». Ευτυχώς είχαμε καλό κρασί (Μπουτάρης) που δεν φέρνει πονοκέφαλο το επόμενο πρωί. Ας επιστρέψουμε όμως στην καθημερινότητα μας και ας μιλήσουμε για κάτι πιο κουλτουριάρικο. Παρακολούθησα ακόμα ένα musical στο West End του Λονδίνου.

Το Priscilla Queen of the Desert - the Musical είναι βασισμένο στην Αυστραλιανή ταινία του 1994 The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert που περιγράφει το ταξίδι τριών τρανσεξουαλς (drag queens) από το Σίδνευ στην πόλη Αλις. Το λεωφορείο που χρησιμοποιούσανε ονομαζότανε "Priscilla". Το δε "queen" προέρχεται από την Αγγλική αργκό καθώς έτσι ονομάζονται οι ομοφυλόφιλοι. Το musical έκανε πρεμιέρα στο Σιδνευ το 2006 και το 2009 μετακόμισε στο West End του Λονδίνου με τους κεντρικούς ρόλους να παίζονται από τους Jason Donovan ('Tick'), Tony Sheldon (Bernadette) και Oliver Thornton (Felicia).

Η υπόθεση έχει ως εξης. Ο Anthony "Tick" Belrose που εργάζεται ως drag queen και χρησιμοποιεί το ψευδόνυμο Mitzi Del Bra δέχεται μία προσφορά για εργασία σε ένα ξενοδοχείο στο Alice Springs, μία απομονωμένη πόλη στην κεντρική Αυστραλία. Την αποδέχεται και ξεκινούν για το ταξίδι με τις φίλες του και συνεργάτιδες την Bernadette και την Felicia (που ονομάζεται Adam) με ένα λεωφορείο που έχει την επιγραφή "Priscilla, Queen of the Desert". Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συναντούν ανθρώπους με πολύ διαφορετικό χαρακτήρα, ανθρώπους που τους αποδέχονται και αγκαλιάζουν τις παραστάσεις τους, αλλά και περιπτώσεις που δέχονται ρατσιστικές επιθέσεις και βανδαλισμούς. Στην ιστορία μπλέκεται και ένας μηχανικός αυτοκινήτων που ακολουθεί την παρέα μέχρι το τέλος του ταξιδιού μετά από ένα ατύχημα που είχαν με το λεωφορειάκι τους. Το τέλος της ιστορίας βρίσκει τον Tick να ανακαλύπτει ότι έχει ένα γιο από τον γάμο που έκανε χρόνια πριν και τον straight μηχανικό αυτοκινητων να αποφασίζει να μείνει με την Bernadette.

Το musical δίνει αρχικά την εντύπωση ότι θα είναι μία ακόμα απλά ιστορία με θέμα τους ομοφυλόφιλους, τις drag queens κτλ, αλλά επίσης είναι εμφανής η προσπάθεια να επικεντρωθεί η ιστορία στην ζωή ενός ανθρώπου μέσης ηλικίας που δεν είναι ευτυχισμένος με τη ζωή του και δεν διστάζει να κάνει αλλαγές.

Οι κριτικές που έλαβε το musical ήταν εξαιρετικές. Δεν μπορώ να πω, είχε εντυπωσιακά σκηνικά και κουστούμια και οι φωνές των ηθοποιών ήταν σχετικά καλές, αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Εχω δει πολύ καλύτερα και δεν θα το πρότεινα σε κάποιον που έρχεται στο Λονδίνο για μερικές μέρες και θέλει να δει μόνο μία παράσταση. Για όσους μένουν στο Λονδίνο και τους αρέσουν τα musicals θα έλεγα επίσης να μην το βάλουν πρώτο στη λίστα αυτών που θέλουν να παρακολουθήσουν. Δεν θέλω να αδικήσω τους ηθοποιούς, αλλά μου φάνηκε υποδεέστερο από άλλα musicals που έχω παρακολουθήσει. Ισως τα ήταν τα πάρα πολλά πουπουλα που στόλιζαν τα κουστούμια, ίσως η χορογραφία που σε κάποια κομμάτια της μου θύμιζε τις χορεύτριες στα κόμιξ του Lucky Luke, ίσως η μουσική disco ή πιθανότατα όλα αυτά μαζί. Το ζήτημα είναι ότι θεώρησα ότι θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερη επιλογή.

Περισσότερα για το musical καθώς και κριτικές οι οποίες το συνόδευσαν μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου

ΑΠΟ 8 ΕΩΣ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟ 3ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Σημαντικά αναβαθμισμένο, ξεκινά τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου και μέχρι τις 15 Νοεμβρίου, το 3ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου και Βίντεο στο Λονδίνο (London Greek Film Festival). Οι προβολές θα παρουσιαστούν στα εντυπωσιακά Westbourne Studios από τις 8-14 Νοεμβρίου, ενώ η βραδιά των βραβείων Οδυσσέας, θα φιλοξενηθεί στις 15 Νοεμβρίου στο μουσικό - καλλιτεχνικό χώρο Mythopolis.

Φιλοδοξία του φεστιβάλ είναι να καλύψει ολόκληρο το εύρος της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής από μικρές, ανεξάρτητες, παραγωγές έως ακριβές παραγωγές ταινιών μεγάλου μήκους και ντοκιμαντέρ.

Ενδιαφέρουσα καινοτομία και επιλογή των διοργανωτών του φεστιβάλ που πραγματοποιείται στη βρετανική πρωτεύουσα είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια μίας ημέρας παρουσιάζονται ταυτόχρονα όλων των ειδών οι κινηματογραφικές παραγωγές (ταινίες μυθοπλασίας μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ αλλά και μικρού μήκους ταινίες, πειραματικές ταινίες και έργα βιντεοτέχνης) με στόχο οι επισκέπτες του φεστιβάλ να έχουν συνολική εικόνα της ελληνικής κινηματογραφικής δημιουργίας, ακόμα και αν παρακολουθήσουν τις προβολές μίας και μόνο ημέρας.

Οι προβολές των ταινιών που έχουν επιλεγεί για το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της βρετανικής πρωτεύουσας -οι περισσότερες από τις οποίες προβάλλονται για πρώτη φορά στη Μεγάλη Βρετανία- θα γίνουν φέτος στο Westbourne Studios στο δυτικό Λονδίνο (242 Acklam Road, Notting Hill, London W10 5JJ), έναν εξαιρετικό χώρο δίπλα στο Portobello, που έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει ανάλογα φεστιβάλ και καλλιτεχνικές δράσεις. Στο χώρο αυτό συμμετέχοντες και επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ να συζητήσουν, να ανταλλάξουν ιδέες και προβληματισμούς για το ελληνικό σινεμά και όχι μόνο.

Love Confusion (μικρού μήκους) - Σκηνοθέτις: Έλενα Καραθανάση

Στο διαγωνιστικό τμήμα του London Greek Film Festival φιλοξενούνται περισσότερες από 40 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ, πειραματικές ταινίες και ταινίες βιντεοτέχνης, ενώ θα παρουσιαστούν και σενάρια.

Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί από τους διοργανωτές στα διδακτικά εργαστήρια (workshops) που πραγματοποιούνται υπό την καθοδήγηση έμπειρων και αναγνωρισμένων επαγγελματιών του χώρου: Στο πνεύμα αυτό την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου οι βρετανοί Azhur Saleem (παραγωγός και ηθοποιός) και James Boyle (σκηνοθέτης) -με εμπειρία στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία- θα πραγματοποιήσουν εργαστήριο με θέμα το ανεξάρτητο σινεμά και τους τρόπους προώθησής του. Στο ίδιο πνεύμα, την παρουσίαση σεναρίων που θα γίνει το Σάββατο 13 Νοεμβρίου θα ακολουθήσει συζήτηση και εργαστήριο, με θέμα το σενάριο και τις τεχνικές υλοποίησής του, υπό τον συντονισμό του καλλιτεχνικού δ/ντή του Φεστιβάλ, και διευθυντή της CosmoCinema, σκηνοθέτη Χρήστου Προσύλη.

30 δευτερόλεπτα (μικρού μήκους) - Σκηνοθέτης: Γιώργος Τελτζίδης

Η απονομή των φετινών Βραβείων (Odysseus Awards) θα γίνει τη Δευτέρα 15 Νοεμβρίου, στο Μυθόπολις (Mythopolis, 277 City Road, Islington, London EC1V 1LA) σε μία εκδήλωση με ζωντανή έντεχνη ελληνική μουσική και ελληνική κουζίνα.

To Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λονδίνο πραγματοποιείται με τη στήριξη -από την πρώτη χρονιά- του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο.

Διοργανωτής: CosmoCinema
Χορηγός Επικοινωνίας: ΕΡΤ
Καλλιτεχνικός διευθυντής: Χρήστος Προσύλης

Ευχές (Fiction feature) - Σκηνοθέτης: Άγγελος Σπαρτάλης

Για αγορά εισιτηρίων για τις προβολές:

http://www.londongreekfilmfestival.com/tickets.htm

Για κρατήσεις για την τελετή απονομής των Odysseus Awards:
http://www.londongreekfilmfestival.com/events.htm
(οι θέσεις για την τελετή είναι περιορισμένες)

Για το πρόγραμμα των προβολών:
http://www.londongreekfilmfestival.com/program.htm

Για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.londongreekfilmfestival.com/

Επικοινωνία:
Γενικές πληροφορίες: info@londongreekfilmfestival.com
Γραφείο Τύπου: pressoffice@londongreekfilmfestival.com

Τηλ.: +44 20 7193 2699

O Ναός του Westminster

Ο Μοναστηριακός Ναός του Westminster, γνωστός ως «Westminster Abbey», αφιερωμένος στον Άγιο Πέτρο, υπάρχει στο κεντρικό Λονδίνο από τα μέσα του 10ου αιώνα μ.Χ., οπότε Βενεδικτίνοι μοναχοί άρχισαν να τελούν στο σημείο εκείνο καθημερινά τη χριστιανική λατρεία. Το εκκλησιαστικό σχίσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης δεν υφίστατο ακόμα.

Εκείνο βέβαια που έχει δώσει ιδιαίτερη αίγλη στο Ναό αυτό, εκτός από το γεγονός ότι βρίσκεται στο κεντρικό Λονδίνο, δίπλα από το Βρετανικό Κοινοβούλιο και το παγκοσμίου φήμης ρολόϊ Μπιγκ Μπεν, είναι το γεγονός ότι από το 1066 έχει λειτουργήσει ως Ναός ενθρονίσεων των βασιλέων της Αγγλίας, κι επίσης ότι μέσα σ’ αυτόν έχουν ενταφιασθεί (όπως είναι η δυτικο-χριστιανική παράδοση) 17 μονάρχες.

Ο σημερινός Ναός άρχισε να κτίζεται στο σημείο αυτό στα 1245 από τον Ερρίκο Γ΄. Είναι ένα από τα σημαντικώτερα γοτθικού ρυθμού κτήρια της Αγγλίας.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει επίσης ότι ο Ναός αυτός είναι κι ένα πραγματικό μουσείο, στο οποίο μπορεί να θαυμάσει πίνακες ζωγραφικής, βιτρώ, κεντήματα, πολύτιμα σκεύη και βέβαια ταφικά μνημεία (περίπου 600 τον αριθμό). Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στους χώρους του Ναού έχουν ενταφιασθεί 3000 άνθρωποι.

Κάθε χρόνο επισκέπτονται το Westminster Abbey ένα εκατομμύριο επισκέπτες. Πολλές χιλιάδες χριστιανών δε, συμμετέχουν τακτικά στις καθημερινές Αγγλικανικές Ακολουθίες.

.

Υ.Γ.: Οι φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης είναι του Δημήτρη Σαλαπάτα.

Στην πλατεία Paternoster

Το γλυπτό μνημείο της παρούσας ανάρτησης βρίσκεται τοποθετημένο στην πλατεία που φέρει το βιβλικό όνομα Paternoster, που είναι ένας λατινικός όρος και ως γνωστόν σημαίνει «Πάτερ ημών». Η πλατεία βρίσκεται κοντά στην κορυφή του λόφου Ludgate, που είναι το υψηλότερο σημείο της πόλης του Λονδίνου.

Η πλατεία αυτή βρίσκεται δίπλα από τον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Παύλου στο κεντρικό Λονδίνο. Εκεί βρίσκεται σήμερα το Χρηματιστήριο του Λονδίνου, καθώς και μεγάλες διεθνείς τράπεζες, όπως η γνωστή μας Goldman Sachs.

Το εν λόγω χάλκινο γλυπτό, το οποίο παρουσιάζει «Ποιμένα και ποίμνιο», δημιουργήθηκε από την Ντάμα Ελισάβετ Frink και πρωτοεγκαινιάσθηκε το 1975. O λόγος για την παρουσία αυτού συγκεκριμένα του γλυπτού σ’ αυτή την πλατεία δεν είναι θεολογικός, όπως ίσως θα υπέθετε κανείς, λόγω του θέματος και λόγω επίσης της εγγύτητας με τον Καθεδρικό Ναό. Είναι προφανώς ιστορικός, γιατί στην πλατεία αυτή κατά τα μεσαιωνικά χρόνια γίνονταν ζωοπανηγύρεις.

Το Γραφείο Τύπου...

...της Ελληνικής Πρεσβείας μας στο Λονδίνο

Λάβαμε μια ενδιαφέρουσα ειδοποίηση, πως το Γραφείο Τύπου της Πρεσβείας μας εδώ στο Λονδίνο έχει δημιουργήσει στο facebook μια σελίδα με ανακοινώσεις και ειδήσεις. Η ονομασία της σελίδας είναι: “Greek Network”.

Οι υπεύθυνοι του Γραφείου μας καλούν να επισκεφθούμε την σελίδα, αλλά και να υποστηρίξουμε την ωραία αυτή προσπάθεια, προωθώντας τη σελίδα σε φίλους και γνωστούς.

Τη διεύθυνση της σελίδας στο facebook μπορεί κανείς να τη βρει εδώ.

DIRTY DANCING @ Aldwych Theatre

Η ταινία που έγινε musical. Οι περισσότεροι υποπτευομαι ότι θα την έχετε δει καθότι είναι από αυτές που θα ονομάζαμε «κλασσικές» και είναι αυτή που καθιέρωσε τον Patrick Swayze. Στην ταινία που βγήκε το 1987 πρωταγωνιστούσε επίσης η Jennifer Grey.

Για πρώτη φορα ανέβηκε ως musical το 2004 με τιτλο, Dirty Dancing: The Classic Story on Stage. Στο Λονδίνο έκανε πρεμιέρα στις 23 Οκτωβρίου 2006 και έκτοτε παίζεται ανελλιπώς.

Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή. Καλοκαίρι του 1963 και η έφηβη με το παρατσούκλι Baby «επανάστατεί» απέναντι στον αυστηρό πατερα της κατά τη διάρκεια των οικογενειακών διακοπών. Η Baby συναπτει ερωτική σχέση με τον Johnny ο οποίος είναι καθηγητής χορού στο ξενοδοχείο ενάντια στη θέληση του πατέρα της επιδεικνύοντας δυναμισμό και δικαιώνοντας το αληθινό της όνομα το οποίο είναι Frances από την πρώτη γυναίκα που συμμετείχε σε Αμερικάνικη κυβέρνηση (Frances Perkins). Η γνωριμία τους τυχαία στο κρυφό club του ξενοδοχείου που η Baby για πρώτη φορα βλέπει αυτό που ονομάζεται "dirty dancing". Φυσικά γοητεύεται και αρχίζει τα μαθήματα χορού. Η μη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη της πατρενέρ του Johnny, της Penny από έναν φοιτητή Ιατρικής και σερβιτόρο του ξενοδοχείου ο οποίος γλυκοκοιτάζει και την αδερφή της Baby, της δίνει τη δυνατότητα να βγάλει την χορεύτρια που κρύβει μέσα της συνοδεύοντας τον Johnny σε μία βραδιά χορού σε διπλανό θέρετρο. Ταυτόχρονα ζητά χρήματα από τον πατέρα της κρύβοντας του το λόγο για να τα δώσει στην Penny για να κάνει έκτρωση. Τελικά η Penny σώζεται από την κατάσταση που την έχει αφήσει ο τον «χασάπης γιατρός», από τον γιατρό πατέρα της Baby που με τη σειρά του υποθέτει ότι ο Johnny είναι ο πατέρας του παιδιου. Η Baby βρίσκεται σε δύσκολη θέση έχοντας προδώσει την εμπιστοσύνη του πατέρα της, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζει να βλέπει τον Johnny κρυφά. Οταν αυτός κατηγορείται για κλοπή η Baby τον στηρίζει προσφέροντας του άλλοθι παραδεχόμενη ότι όλη τη νύχτα την πέρασε μαζί της στο δωμάτιο της. Εκεί ακούγεται και η πιο «δυνατή» ατακα της ταινίας από τα χείλη του Johnny "there are people willing to stand up for other people no matter what it costs them." Το musical όπως ακριβώς και η ταινία τελειώνει με τον χορό του Johnny με την Baby υπό τους ήχους του τραγουδιού "The Time of My Life" και ενώ ο πατέρας της περιμένει για να ζητήσει συγγνώμη από τον Johnny μιας και στο μεταξύ έχει μάθει ότι δεν είναι αυτός ο υπαίτιος για την εγκυμοσύνη της Penny.

Οι κριτικές που απέσπασε όλα αυτά τα χρόνια στο Λονδίνο ήταν αρκετά καλές. Και γαιτί όχι άλλωστε; Ο Josef Brown ως Johnny και η Georgina Rich (Baby) είναι εξαιρετικοί χορευτές. Η Nadia Cotte ως Penny εκτός από πολύ καλή χορεύτρια είναι και πολύ όμορφη και με 2μετρα (τουλάχιστον) πόδια. Τόσο τα σκηνικά όσο πολύ περισσότερο τα χορευτικό μέρος του έργου είναι πολύ καλά. Οι διάλογοι είναι ακριβώς ίδιοι με αυτούς της ταινίας όπότε ακόμα και κάποιος που δεν μιλάει καλά Αγγλικά είναι πολύ εύκολο να παρακολουθήσει το έργο. Εξάλλου για όλους εσάς που θα θέλατε να συνδυάζετε την επίσκεψη σας στο Λονδίνο με την παρακολούθηση ενός musical, θα συμβούλευα να δείτε κάποιο που είτε έχετε δει προηγούμενως σε ταινία είτε έχετε διαβάσει το βιβλίο.

Περισσότερα καθότι και κριτικές μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ και εδώ.

Για το τέλος δύο βιντεάκια. Ενα από τον τελευταίο χορό της ταινίας και ένα από το promotion του musical στο Λονδίνο.

Νέος Βυζαντινός Ναός στο Λονδίνο

Η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Αγίου Παντελεήμονος ΒΔ Λονδίνου ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια ένα μεγαλόπνοο οικοδομικό πρόγραμμα και αυτή την εποχή βρίσκεται στην κρισιμότερη φάση.

Συγκεκριμένα το 2006 άρχισε και ολοκληρώθηκε η εκ θεμελίων ανέγερση του νέου Κοινοτικού, Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Κέντρου της φιλοπρόοδης Κοινότητάς. Από τον Ιούλιο 2009 δε, άρχισε να οικοδομείται εκ θεμελίων ο νέος Ιερός Ναός του Αγ. Παντελεήμονος σε παραδοσιακό βυζαντινό ρυθμό.

Όλη αυτή η οικοδομική δραστηριότητα, η οποία συνοδεύεται από μεγάλη συσπείρωση του Ελληνορθόδοξου λαού της ευρύτερης περιοχής του ΒΔ Λονδίνου, κάνει όλους τους Ομογενείς ιδιαίτερα ενθουσιώδεις και υπερήφανους. Ήδη ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση του έργου, που είναι ο τσιμεντένιος σκελετός του Ναού, ο οποίος υψώνεται προς τον ουρανό, μαζί με τις προσευχές όλων προς τον Άγιο Θεό, για γρήγορη ευόδωση του ιερού αυτού εγχειρήματος.

Αυτή την εποχή κτίζονται τα τούβλα και παράλληλα γίνονται οι αναγκαίες ηλεκτρολογικές και λοιπές εργασίες. Επίσης ετοιμάζεται ο τρούλος έτσι ώστε σύντομα να τοποθετηθούν εκεί τα φύλλα χαλκού. Τέλος δε, κτίζεται η ξύλινη οροφή πάνω στην οποία θα τοποθετηθούν τα παραδοσιακά κεραμίδια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελληνική Ομογένεια στη Μεγ. Βρετανία έχει πάνω από 100 χρόνια να οικοδομήσει δικό της Ναό εκ θεμελίων. Ο τελευταίος ήταν ο Ι.Ν. Αγ. Νικολάου στο Κάρδιφ της Ουαλίας, που ανηγέρθη το 1906. Από τότε ιδρύθηκαν πολλές Κοινότητες. Όμως όλες τους αγόρασαν ή ενοικιάζουν χώρους λατρείας από τις δυτικές χριστιανικές Ομολογίες.

Περισσότερες πληροφορίες για το ιερό και ιστορικό αυτό έργο μπορεί να βρει κανείς στο ιστολόγιο της Κοινότητας, το οποίο ενημερώνεται καθημερινά, με φωτογραφίες και κείμενα, που πληροφορούν για την πρόοδο των εργασιών.

Κυπριακή Γιορτή Κρασιού

Έτσι ονομάζεται ένα μεγάλο Κυπριακό πανηγύρι, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο του Βορείου Λονδίνου.

Το Σάββατο και την Κυριακή 26-27 Ιουνίου η ομογενειακή εφημερίδα «ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΗ» οργάνωσε, με τη συνεργασία και άλλων ομογενειακών φορέων, ένα μεγάλο εορταστικό φεστιβάλ.

Σ΄αυτό έλαβαν μέρος Κοινότητες, Εταιρείες, καταστήματα και διάφοροι επαγγελματικοί φορείς της Κυπριακής Ομογένειας του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στο εορταστικό πρόγραμμα της σκηνής του φεστιβάλ παρουσιάσθηκαν τραγουδιστές, χορευτικά συγκροτήματα, άλλοι καλλιτέχνες, «μάγοι», ποιητές.

Σουβλάκια, λουκουμάδες, ξηροί καρποί, κυπριακά κρασιά και τόσα άλλα παραδοσιακά φαγητά, γλυκά και ποτά, ακόμα και το μαλλί της γριάς, μπορύσε να βρει κανείς για να αγοράσει στη Γιορτή του Κρασιού.

Το σημαντικώτερο ίσως είναι ότι η εκδήλωση αυτή, η οποία έχει γίνει θεσμός τα τελευταία χρόνια, συγκεντρώνει στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο πολλούς Ομογενείς, οι οποίοι έρχονται από διάφορες περιοχές του Λονδίνου, αλλά και της Επαρχίας για να απολαύσουν τη χαρά της κοινωνίας με συγχωριανούς, συγγενείς, φίλους και γνωστούς.

Αυτός άλλωστε είναι και ο κύριος πάντα σκοπός όλων των κοινωνικών εκδηλώσεων στον Ελληνισμό της Διασποράς.

Γεύση Ελλάδας στις όχθες του Τάμεση

Ποιος θυμάται τις περσινές εκδηλώσεις με τίτλο η Αθήνα στο Λονδίνο; Κάτι ανάλογο, αλλά πιο εντυπωσιακό, διοργανώνεται και φέτος. Αυτή τη φορά θα έχουμε μια ελληνική παραλία στην όχθη του Τάμεση ή αλλιώς Greek Beach by the Thames.

Οι εκδηλώσεις, που περιλαμβάνουν ελληνικούς χορούς από το Λύκειο Των Ελληνίδων Λονδίνου, ελληνική μουσική (μπουζούκι, ΜοοSooToo και DJ), ελληνικά εδέσματα, μπύρες Mythos, ξαπλώστρες, beach volley, ρακέτες, και άλλα όχι τόσο ελληνικά (ποδόσφαιρο στην άμμο, face-painting) ξεκίνησαν σήμερα και θα συνεχιστούν μέχρι την επόμενη Κυριακή 27 Ιουνίου.

Δεν έχω φωτογραφίες να σας δείξω παρόλο που πέρασα από το χώρο προχθές και είδα τα σπιτάκια και την άμμο, αλλά πρώτον δεν ήξερα ότι ετοιμαζόταν Greek Beach και δεύτερον έκανε τόσο κρύο που δεν είχα διάθεση να σταματήσω για φωτογραφίες. Όποιος πάει, μην ξεχάσει να πάρει μαζί φωτογραφική μηχανή. Καλή διασκέδαση!

Ενημέρωση 23/6/2010: Η φωτογραφία είναι από τη σελίδα του ΕΟΤ στο Facebook.

Βραζιλιάνικοι ρυθμοί

Τώρα που καλοκαίριασε (μουχαχα) και ήρθε ο καιρός του ποδοσφαίρου, τι πιο επίκαιρο από μια βραζιλιάνικη παράσταση που συνδιάζει capoeira, σάμπα και μπάλα; Αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο, σας προτείνω το Brazil! Brazil!, ιδιαίτερα αν δεν έχετε ξαναδεί capoeira ή αν είσαστε θαυμαστής του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.



Το capoeira (καπουέιρα) είναι ένα σύστημα αυτοάμυνας που συνδιάζει στοιχεία χορού, πολεμικής τέχνης και άθλησης. Η παράσταση διηγείται την εξέλιξή του από τα μέσα του 16ου αιώνα ως τις μέρες μας, και δείχνει πώς οι βασικές κινήσεις και οι ελιγμοί του (γνωστοί ως ginga = ζίνγκα) έχουν επηρεάσει τον τρόπο που οι Βραζιλιάνοι χορεύουν σάμπα και παίζουν ποδόσφαιρο.


Έχω δει αρκετές παραστάσεις capoeira, και μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, κεφάτη και καθόλου κουραστική, αφού ανάμεσα στα ακροβατικά παρεμβάλονται αφηγήσεις για το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο και μουσικο-χορευτικά διαλείμματα. Μόνο μην περιμένετε να δείτε κοπέλες με μικροσκοπικά μπικίνι να λικνίζονται σε ρυθμούς καρναβαλιού. Τέτοια δεν έχει. Έχει όμως έναν νεαρό που τον λένε Arthur Mansilla, ο οποίος κάνει *απίστευτα πράγματα* με μια μπάλα ποδοσφαίρου. Στο YouTube βρήκα αυτό το βιντεάκι από τις πρόβες, στο οποίο φαίνεται και ο Mansilla.



Οι παραστάσεις γίνονται στο E4 Udderbelly, την τεράστια αναποδογυρισμένη αγελάδα που βρίσκεται δίπλα στο London Eye. Τα εισιτήρια κοστίζουν £18 λίρες τις καθημερινές, £20 τα σαββατοκύριακα. Σημειωτέον ότι δεν γίνονται κρατήσεις θέσεων. Φροντίστε να πάτε στο θέατρο 15 λεπτά πριν την παράσταση για να μπείτε μέσα από τους πρώτους και να διαλέξετε τις θέσεις που προτιμάτε. Αν πάτε νωρίτερα, στην αυλή έχει ξαπλώστρες, τραπέζια, καρέκλες, μπαρ όπου μπορείτε να παραγγείλετε φαγητό και μπύρες, και υπαίθρια (σαν τα ανάλογα επιτραπέζια αλλά σε jumbo μέγεθος) παιχνίδια όπως Jenga και Connect-4. Τις μπύρες μπορείτε να τις πάρετε και μέσα στο θέατρο. Η παράσταση κρατάει περίπου 1 ώρα.

39 STEPS

Το έργο The 39 Steps είναι ένα μυθιστόρημα του Σκωτσέζου συγγραφέα John Buchan. Λέγεται ότι το έργο πήρε το όνομα του από τον αριθμό των σκαλοπατιών της κλινικής στην οποία νοσηλευότανε ο Buchan όταν έγραφε το βιβλίο.

Εγινε γνωστό από την ταινία του Alfred Hitchcock το 1935, αλλά και από αυτές που ακολούθησαν το 1959 και το 1978. Προσωπικά έχω δει την ταινία του Hitchcock και αυτή του 1978 που σκηνοθέτησε ο Don Sharp και πρωταγωνιστούσε ο Robert Powell. Πρόσφατα πήγα να δω και το θεατρικό έργο που παίζεται εδώ και τέσσερα χρόνια στο θέατρο Criterion το οποίο είναι πάνω στο Piccadilly Circus, ένα από τα πιο γνωστά σημεία του Λονδίνου.

Το έργο έχει και ελληνικό ενδιαφέρον. Διαδραματίζεται το1914 και ξεκινάει με την συνάντηση δύο κατασκόπων, του Richard Hannay και του Franklin P. Scudder ο οποίος αποκαλύπτει ότι υπάρχει ένα σχέδιο των γερμανών να δολοφονήσουν τον Ελληνα Πρωθυπουργο. Οταν ο Hannay βρίσκει τον Scudder δολοφονημένο στο σπίτι του βρίσκεται σε αδιεξοδο. Αν πάει στην αστυνομία πιστεύει ότι θα συλληφθεί για φόνο και αποφασίζει να ακολουθήσει την έρευνα του Hannay ώντας σίγουρος ότι θα οδηγηθεί στους δολοφόνους του. Καταφέρνει να ξεφύγει από τους Γερμανούς που παρακολουθούν το σπίτι του φορώντας τη στολή του γαλατά και η καταδίωξη αρχίζει. Μετά από αρκετές περιπτώσεις που ο ήρωας την γλιτώνει την τελευταία στιγμή, βρίσκει βοήθεια στον Sir Harry που είναι πολιτικός και που πιστεύει την ιστορία του και αποφασίζει να τον βοηθήσει γνωρίζοντας του τον Sir Walter του Foreign Office. Η καταδίωξη συνεχίζεται, αλλά ο Hannay στέκεται και πάλι πιο ικανός από τους διώκτες του (οπως αναμενότανε άλλωστε). Κάπου εκεί ο Ελληνας Πρωθυπουργός Καρολίδης δολοφονείται. Πολυτιμες πληροφορίες που αφορούν θέσεις Βρετανικών στρατευμάτων κλέβονται από το σπίτι του Sir Walter και η έρευνα που διεξάγει ο Sir Walter και ο Hannay τους οδηγεί στο συμπέρασμα πως η φράση "the thirty-nine steps" αναφ’ερεται στο σημείο της Αγγλίας από το οποίο θα προσπαθήσουν να διαφύγουν οι Γερμανοί κατάσκοποι. Πράγματι υπάρχει μία περιοχή στο Kent που η το μονοπάτιο που οδηγεί στην θάλασσα έχει 39 σκαλοπάτια. Οι Γερμανοί αλλά και κάποιοι Αγγλοι βοηθοί τους συλλαμβάνονται στην προκυμαία. Ετσι η Μεγάλη Βρετανία μπάινει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχοντας διατηρήσει τα πολεμικά της μυστικά.

Πάμε στην κριτική. Οι ηθοποιοί έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά το έργο δεν είναι καλό. Δεν είναι ευκολο να ανέβει σε θεατρικό. Για παράδειγμα όταν ο Hannay καταδιωκότανε από τους διώκτες του και πήγαινε στη Σκωτία, έπεσε σκηνή ένα λευκό τεντώπανο και σαν σε θέατρο σκιών περνούσαν πίσω τρένα, βουνά κτλ. Επίσης υπήρχαν πολύ γρηγορες αλλαγές στα ρούχα, αλλά και σκηνικά πολύ λιτά και χωρίς φαντασία που το μόνο που προκαλούσαν ήταν γέλιο. Για παράδειγμα οι κατάσκοποι που παρακολουθούσαν το σπίτι του Sir Walter εμφανίστηκαν στη σκηνή κρατώντας τον στύλο με την λάμπα. Σε αυτό βοηθάει ότι όλους τους ρόλους πλην του Hannay και της γυναίκας. Τον παίζουν οι ίδιοι δύο ηθοποιοί. Είναι αστείο να τους βλέπεις την μία ως κατασκοπους και την άλλη ως γαλατάδες. Νομίζω όμως ότι δεν θα το συνιστούσα σε κάποιον που έρχεται ως τουρίστας στο Λονδίνο και θέλει να δει μια ή δύο θεατρικές παραστάσεις. Για να μην αδικώ το έργο, πρέπει να πω ότι έχει πετυχημένες ατάκες, αλλά ως εκεί.

Οι κριτικοί όπως άλλωστε αναμενότανε δεν συμφωνούν μαζί μου. Εχω βάλει links με κριτικές από το 2006 μέχρι και τον Μαιο του 2010 που όλες μιλάνε για μία καταπληκτική παράσταση. Περισσότερα μπορείτε να βρείτε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

H ανάρτηση έχει ανέβει και εδώ.

Ο Βασίλης στο Λονδίνο

Ο εξαίρετος Ελληνοαμερικανός κωμικός Βασίλης έρχεται προσεχώς στο Λονδίνο.

Τις παραστάσεις οργανώνει η Νεολαία του Αγ. Παντελεήμονος στο Harrow του ΒΔ Λονδίνου, με σκοπό την οικονομική υποστήριξη του ιερού και ιστορικού έργου της εκ θεμελίων ανέγερσης νέου Ιερού Ναού σε βυζαντινό ρυθμό.

Εκλογές σήμερα στo Λονδίνο

Οι εκλογές στην Αγγλία γίνονται πάντα ημέρα Πέμπτη. Όποιος θέλει ψηφίζει. Ούτε που καταλαβαίνουμε ότι διεξάγεται μια σημαντική διαδικασία, η οποία μπορεί να αλλάξει την κυβέρνηση και να φέρει πολλές κοινωνικές, οικονομικές και άλλες ανατροπές. Σήμερα μάλιστα πραγματοποιούνται γενικές - βουλευτικές αλλά και τοπικές - δημοτικές εκλογές.

Η Ελληνική Ομογένεια στη Βρετανία ψηφίζει στις βουλευτικές εκλογές με γνώμονα κυρίως τα εθνικά θέματα. Συνήθως, δηλαδή, ψηφίζει αυτούς τους υποψήφιους βουλευτές που υποστηρίζουν τις ελληνικές εθνικές θέσεις. Στις δημοτικές εκλογές συνήθως η Ομογένειά μας υποστηρίζει εκείνους από τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους που συνδράμουν στις κοινοτικές, εκπαιδευτικές και άλλες δραστηριότητες της Παροικίας μας. Βέβαια το απόλυτο δεν υπάρχει πουθενά. Γι’ αυτό και η Ομογένειά μας κρατά, από πάντα, «μικρό καλάθι»!

Πάντως, πολλές Ελληνικές Κοινότητες, στο Λονδίνο και την Επαρχία, παραχωρούν τις αίθουσές τους για να χρησιμοποιηθούν ως Εκλογικά Κέντρα, από τις κατά τόπους Δημοτικές Αρχές. Είναι κι αυτό μια οφειλή και μια υποχρέωση προς την φιλόξενη χώρα της Παροικίας μας.

Μουσικός Χαρταετός στο Λονδίνο

Η ομάδα KITE Music - Μουσικός Χαρταετός, σε συνεργασία με το Greek Parents Association (GPA), διοργανώνουν δωρεάν εκπαιδευτικά σεμινάρια κυπριακής και ελληνικής μουσικής για παιδιά και νέους της Ελληνικής Παροικίας στο Λονδίνο. Σκοπός των σεμιναρίων είναι η γνωριμία με τη μουσική παράδοση και κουλτούρα της Κύπρου και της Ελλάδας. Πιστεύεται ότι η επαφή αυτή θα βοηθήσει στην ενδυνάμωση του Κυπριακού και Ελληνικού Πολιτισμού στην Ομογένεια. Τα σεμινάρια θα γίνονται στη ελληνική και αγγλική γλώσσα. Οι ομιλητές είναι καταξιωμένοι μουσικοί και εκπαιδευτικοί που εργάζονται στη Κύπρο, Ελλάδα και Αγγλία ο καθένας στο είδος του. Τα σεμινάρια θα πραγματοποιηθούν σε τέσσερεις Κυριακές (14:00 - 19:00), στο Cypriot Community Centre, Earlham Grove, Wood Green, London N22 5HJ.

25 Απριλίου: Αρχαία Ελληνικά Μουσικά Όργανα, Μιχάλης Γεωργίου
2 Μαίου: Βυζαντινή Μουσική, Πρωτοπρεσβύτερος Ιωσήφ Παλιούρας
9 Μαίου: Ρεμπέτικο Τραγούδι , Θεοδώρα Αθανασίου
16 Μαίου: Κυπριακή Παραδοσιακή Μουσική, Ευαγόρας Καραγιώργης

H τελική συναυλία θα πραγματοποιηθεί στις 17 Μαϊου στο Greek Parents Association 39 Winkfield Road, Wood Green, London N22 5RP. Κάθε Κυριακή εκτός των παραπάνω σεμιναρίων θα πραγματοποιούνται μουσικά εργαστήρια στα οποία τα παιδιά θα δουλέψουν ομαδικά για την προετοιμασία ρεπερτορίου που θα παρουσιαστεί στην τελική εκδήλωση στις 17 Μαϊου. Κάθε μαθητής θα λάβει δίπλωμα συμμετοχής στα σεμινάρια και αντίγραφο της βιντεοσκόπησης των μουσικών εργαστηρίων και της τελικής εκδήλωσης.

Αντιγόνη

Η αγαπημένη μου τραγωδία. Γράφτηκε από τον Σοφοκλή και πιθανότατα πρωτοπαρουσιάσθηκε στα Μεγάλα Διονύσια του 442 π.Χ. Από χθες παρουσιάζεται στο Λονδίνο σε σκηνοθεσία της φίλης Αναστασίας Ρεβή. Η ίδια λέει χαρακτηριστικά:

Μετά από 2 χρόνια περιοδείας και δουλειάς στο Κρατικό Θέατρο Θεσσαλονίκης, παρουσιάζω την πρώτη μου τραγωδία, που συμβαίνει να είναι και η πρώτη που παρουσιάζεται στο Λονδίνο στα Αγγλικά από ελληνικής ρίζας θίασο.

Πρόκειται για την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Το έργο διαπραγματεύεται την αιώνια διαμάχη ανάμεσα στον ηθικό και πολιτικό/κοινωνικό νόμο και ανιχνεύει το ψυχισμό των Ελλήνων και την πάλη τους στη διαμόρφωση της ταυτότητας τους. Στόχος μας είναι η ευρύτερη προβολή της εθνικής μας κληρονομιάς.

Το Theatre Lab Company ιδρύθηκε το 1997 με κύριους στόχους α) την προβολή του ελληνικού θεάτρου στην πολυεθνική κοινότητα της Μ. Βρετανίας και β) τη δημιουργία πολιτιστικών σχέσεων συνεργασίας και ανταλλαγής με άλλους φορείς της χώρας. Μέχρι σήμερα το έργο μας εστιάστηκε στην προβολή του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου με περισσότερες από δέκα θεατρικές παραγωγές, θεατρικά αναλόγια, σεμινάρια και παραστάσεις καθώς επίσης και εκδόσεις. Η προσφορά μας και η ποιότητα της δουλειάς μας έχει αναγνωρισθεί και τιμηθεί τόσο στη Μ. Βρετανία όσο και στην Ευρώπη.

Όσον αφορά το πρόσωπό μου είμαι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, αριστούχος απόφοιτος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με μεταπτυχιακές σπουδές θεάτρου και σκηνοθεσίας στο Λονδίνο, με παραστάσεις σε Λονδίνο, Δουβλίνο, Βελιγράδι, Πράγα, Εδιμβούργο, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Νέα Υόρκη, υποψήφια για τα βραβεία Fringe First Award και Total Theatre Award στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου(2007), κάτοχος του 1ου Βραβείου στο Φεστιβάλ Θεάτρου της Πράγας (2007) και πρόσφατα υποψήφια για το Βραβείο Θεάτρου στην κατηγορία Νέων Δημιουργών στα Ελληνικά Κρατικά Βραβεία Κάρολος Κούν στο Μέγαρο Μουσικής Αθήνας (Δεκ 2009).

Θέλουμε να φέρουμε τους Έλληνες της Κοινότητας στο θέατρο και πιστεύουμε ότι η παράσταση θα είναι ιδανική ευκαιρία. Είναι ίσως μια πολύ καλή ευκαιρία και για τα παιδιά να παρακολουθήσουν αρχαία τραγωδία στα Αγγλικά.

Άλλοι συντελεστές της παράστασης είναι οι εξής:

Σκηνικά και κοστούμια: Μαρία Βαζαίου

Original Score/live performance by: Ann Malone, Noah Young

Ηθοποιοί: Lisa Stuart, George Siena, Kathryn Carpenter, Tyler Coombes, Mathew Wade, Chris Gunter, Robert Finlay, Toby Deacon, Johan Buckingham, Noah Υoung, Susie Fairbrother.

Οι Πελοποννήσιοι εορτάζουν την Εθνική Επέτειο

Η Εταιρεία Πελοποννησίων Μεγάλης Βρετανίας εορτάζει αύριο Κυριακή των Βαΐων στο Λονδίνο την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, σύμφωνα με το παρακάτω Πρόγραμμα:

Ένας ασυνήθιστα θεατρικός μήνας! (+τι προκειται να δω)

Ομολογώ ότι τον περασμένο μήνα το παράκανα ελαφρώς. Εϊδα τέσσερις παραστάσεις ήδη, έχω κλείσει άλλη μια και έχω βάλει στο μάτι κανα-δυό ακόμα. Τι να κάνεις, πολύ ενδιαφέρων ο φετινός θεατρικός χειμώνας (σε αντίθεση με τον χλυαρό περσινό). Άσε που είχα καιρό να πάω και έπρεπε να βγάλω τα σπασμένα :) . Για να δούμε λοιπόν:

Ξεκινάω με τις παραγωγές του λατρεμένου Εθνικού, που ποτέ δε με έχει απογοητεύσει- το οποίο επίσης παρέχει και τα εισιτήρια των £10 για τις εξαιρετικές παραγωγές του. Είναι να μη γίνεις τακτικός θαμώνας;

Το πρώτο έργο που είδα, και αυτό καθαρά από περιέργεια, ήταν το Nation. Η ιστορία του Mau, του γιου του αρχηγού ενός μικρού εξωτικού νησιού, και τις Daphne, μιας αγγλιδούλας που διέσχιζε τον Ατλαντικό για να συναντήσει τον πατέρα της. Τα δύο παιδιά συναντώνται εξαιτίας ενός φοβερού γεγονότος; ενός τεράστιου κύματος, που πνίγει τους συμπατριώτες του Mau και τους συνταξιδιώτες της Daphne. Τα δυο παιδιά επιβιώνουν σε ένα έρημο νησί, και παρόλο που αρχικά δεν μπορούν να συνεννοηθούν, καταφέρνουν να χτίσουν ένα καινούργιο έθνος, μαζί με αλλα θύματα του κύματος που καταφτάνουν στο νησί. Ένα πολύ όμορφο παραμύθι που προφανώς απευθύνεται σε οικογένειες, με πολύ καλή σκηνοθεσία και ερμηνείες, και εκπληκτική σκηνογραφία και φωτισμό. Συστήνω ανεπιφύλακτα αν ανεβεί ξανα!

Every good boy deserves a favour: Ένα ιδιόμορφο και σκληρό έργο σχετικά με την καταπίεση των αυταρχικών καθεστώτων. Ένας κατήγορος του σταλινικού καθεστώτος εγκλείεται σε ψυχιατρική κλινική ως "έχοντας ψευδαισθήσεις επικίνδυνες για το κοινωνικό σύνολο". Συγκρατούμενός του ένας σχιζοφρενής, που εχει την εμμονή ότι μια ορχήστρα τον περιβάλλει. Και η ορχήστρα είανι εκεί, πάνω στη σκηνή, σχολιάζει μουσικά τις σκέψεις των πρωταγωνιστών. Και συμμετέχει. Συγκλονιστική η σκηνή που τα μέλη της ορχήστρας υποβάλλονται σε βασανιστήρια από τους καθεστωτικούς. Ένα έργο-σπουδή στην (εσωτερική) ελευθερία και στις θυσίες που αυτή απαιτεί.

The power of Yes: Μόλις εχτές είδα το εξαιρετικό αυτό έργο του David Hare. Ο συγγαφέας συνδιαλέγεται με το κοινό και προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς μας οδήγησε σε αυτή την οικονομική κρίση-και ποιο είναι το πραγματικό μέγεθός της. Στην προσπάθειά του να γράψει ενα θεατρικό για την κρίση, συμβουλεύεται μεγάλες προσωπικότητες της διεθνούς οικονομικής σκέψης που παρελαύνουν στη σκηνή και μας αναλύουν το ιστορικό αυτής της κατάστασης. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90, με την απότομη ανάπτυξη των χρηματαγορών (και κυρίως του Λονδίνου), μέχρι τα μέσα των '00, με την ανεξέλεγκτη απληστία που οδήγησε τον τομέα σε απερισκεψίες, και μέχρι τα τελευταια 2-3 χρόνια, με την κατάρρευση τνω τραπεζών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εξαιρετικά επίκαιρο, ειδωμένο από την πλευρά ενός ανθρωπου που δεν καταλαβαίνει καλα το σύστημα (όπως και πολλοί από εμάς), είναι σίγουρο ότι θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον σας. (NdN μην τολμήσεις να το χάσεις!!!!)

Waiting for Godot: Ήθελα να το δω πέρσυ, αλλά δυστυχώς δεν ήμουν όσο οργανωμένος θα έπρεπε, και όταν αποφάσισα να ψάξω για εισητήρια δεν είχε μείνει ούτε σκαμπό. Ευτυχώς το ανέβασαν ξανα φέτος πάντα με τον λατρεμένο Ian McKellen αλλά με τον Rogert Rees να αντικαθιστά τον Patrick Stewart. Δύσκολο έργο, και το ήξερα πριν πάω γιατί είχα ξεκινήσει να το διαβάζω. Η πρώτη πράξη μοιάζει ασύνδετη χωρίς νοήμα, σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός αυτού του έργου. Δύο γεροντάκια τσακώνονται, φιλοσοφούν και περιμένουν έναν κάποιο Godot. Και μετά;

Με τη δεύτερη πράξη το έργο αποκτά νόημα, τουλάχιστον για εμένα. Δεν θα επεκταθώ γιατί μπορεί κάποιοι να θέλετε να το δείτε. Αν πάντως ο σκοπός του θεάτρου είναι να σε κάνει να σκεφτείς, να προβληματιστείς για το νόημα της ζωής και την αξία των πραγμάτων, τότε έχουν δίκιο όσοι λένε ότι ο Μπέκετ είναι σπουδαίος δραματουργός. Από την άλλη, μπορεί να το ερμήνευσα εγώ λάθος-μάλλον, όπως ήθελα εγώ να το ερμηνεύσω. Μα αυτή δεν είναι η μαγεία της τέχνης...;

Εξαιρετικός ο Ian McKellen στο ρόλο του γκρινιάρη Estragon. Δείτε αποσπάσματα εδώ

Προσεχώς:

Κείμενο του Alan Bennett (The History Boys) με πρωταγωνιστή τον Richard Griffiths? Μόνο καλό μπορεί να είναι! Ραντεβού τον Απρίλη!

Πρέπει να κλείσω τη δόση μου από Tenesse Williams φέτος, και το αυτό το ανέβασμα της Λυσσασμένης Γάτας θεωρείται πολλά υποσχόμενο. Έχει πάει κανείς; Να κλείσω;

Τον Simon Russell Beale τον είδα πέρσυ στο Βυσσινόκηπο και ήταν πολύ καλός. Επίσης δε συγχώρησα στον εαυτό μου ότι έχασα τη Mother Courage της Fiona Shaw πέρσυ, όπότε να μια καλή ευκαιρία να εξιλεωθώ! Ένα πολύ "Αγγλικό" έργο, που φαίνετια θα παρασυρθώ!

Για όλες τις παραγωγές του Natinal Theatre δείτε εδώ