Είχε βουήξει ο τόπος, το διάβαζα σχεδόν σε κάθε εφημερίδα και περιοδικό: το σαββατοκύριακο θα επιστρέψει το βαρύ κλίμα κακοκαιρίας που σάρωσε την Μεγάλη Βρετανία πριν μερικές εβδομάδες. Και επέστρεψε. Αθόρυβα, χωρίς προειδοποίηση... τι κι αν είχε ήλιο; Εκείνο ήθελε ν' απλώσει το χαλί του και άρχισε σιγά σιγά απ' το πρωί για να αποτελειώσει το έργο του αργά το βράδυ, με την πιο πυκνή χιονόπτωση που έχω δει. Ασυναίσθητα μου βγαίνει να πω, "αύριο δε θα παώ στο σχολείο" αλλά μετά κοιτάζω τις σημειώσεις για το Systems Brief που έχουμε αύριο και ξενερώνω... ας είναι. Έστω και για 1 ώρα αισθάνθηκα σαν να ήμουν σε άλλη πόλη, μιας άλλης χώρας, με άδειους δρόμους, μαγαζιά κλειστά κι αυτή την άσπρη γαλήνη να τα'χει σκεπάσει όλα. Η μόνη παραφωνία στο όλο σκηνικό, ήταν η τσιρίδα μιας κοπέλας στον δρόμο που παίζαμε, φωνάζοντας "Merry Christmaaas!".
No comments:
Post a Comment